SI JESUCRISTO ANG IPINANGAKONG HARI

Matapos tayong ipakilala ng apostol kina Abraham at David, isinulat ngayon ni Pablo ang tungkol kay Adan. Sa partikular inihambing niya ang kabiguan ni Adan sa Eden sa tagumpay ng Panginoong Jesucristo. Ang kanyang argumento ay tungkol sa pamamahala at kapangyarihan. Ito ay likas na humahantong sa sinabi niya tungkol sa mga pangakong ginawa kina Abraham at David at sa pangangailangan ng mga tao na maniwala at mamuhay alinsunod dito. Dapat tayong magtiwala sa Diyos kung gusto nating maligtas mula sa kasalanan at kamatayan. Ngunit bakit lahat ng ito ay naging mali at paano ito maitatama?

❖ Saan Nabigo si Adan

Kung titingnan natin ang Roma 5, tulad ng ginawa natin sa naunang mga kabanata – sa pamamagitan ng pagsusuri kung ano talaga ang sinasabi ni Pablo, pag-isipan ito at pagkatapos ay tingnan ang iba pang mga Kasulatan para sa karagdagang tulong at patnubay – magkakaroon tayo ng kapaki-pakinabang na punto. Maaari mong subukang sanayin ang iyong sarili at pagkatapos ay tingnan kung paano maihahambing ang iyong mga natuklasan sa mga nakalista sa ibaba.

➢ "Ang kasalanan ay pumasok sa sanlibutan sa pamamagitan ng isang tao, at ang kamatayan ay pumasok sa pamamagitan ng kasalanan. Dahil dito, lumaganap ang kamatayan sa lahat ng tao sapagkat ang lahat ay nagkasala" (Roma 5:12);

➢ "Naghari pa rin ang kamatayan mula kay Adan hanggang kay Moises, pati sa mga taong hindi nagkasala tulad ng pagsuway ni Adan sa utos ng Diyos" (5:14);

➢ "Totoong maraming tao ang namatay dahil sa kasalanan ng isang tao...Sapagkat hatol na kaparusahan ang idinulot matapos na magawa ang isang pagsuway" (5:15,16);

➢ "Sa pamamagitan ng pagsuway ng isang tao, naghari ang kamatayan" (5:17);

➢ "Ang pagsuway ng isang tao ay nagdulot ng kaparusahan sa lahat" (5:18);

➢ "Naging makasalanan ang marami dahil sa pagsuway ng isang tao" (5:19);

➢ "Naghari ang kasalanan sa pamamagitan ng kamatayan" (5:21).

Ang mahalagang punto dito ay binigyan si Adan ng pagkakataong sundin ang batas ng Diyos – ang huwag kumain ng ipinagbabawal na bunga – at pinili niyang sumuway. O, para ipahayag ito sa ibang paraan, binigyan siya ng pagkakataong daigin ang mga pagnanasang iyon at mamuno sa kanyang maling kaisipan, ngunit bumigay siya sa tukso at sa halip siya ang nadaig ng pagnanasa. Pansinin na ginamit ni Pablo ang wika ng pamumuno nang sabihin niyang: "Naghari pa rin ang kamatayan mula kay Adan hanggang kay Moises", "ang kamatayan ay naghari sa pamamagitan ng isang tao" at "Naghari ang kasalanan sa pamamagitan ng kamatayan".

Sa pagsusuri ni Pablo, ang kasalanan at kamatayan ay nangibabaw at ang kalalakihan at kababaihan ay naging mga paksa o alipin sa kaharian ng kasalanan at kamatayan. Pansinin ang terminolohiya na lubhang mahalaga. Hindi sinasabi ni Pablo ang tungkol sa Diyablo o satanas na kumukontrol – kundi sinasabi niya ang tungkol sa ang problema ng kasalanan at kamatayan. Titingnan natin ang paksa ng Diyablo at ng Satanas sa susunod. Sa ngayon, kailangan nating maunawaan mismo kung ano talaga ang ipinupunto ng apostol.

❖ Ang Kaharian sa Eden

Nilikha ng Diyos sina Adan at Eba at nanirahan sila sa isang magandang kapaligiran, kung saan ang lahat ay "napakabuti" (Genesis 1:31). Hindi iyon perpekto dahil ipinahihiwatig ng katagang iyon na wala nang mangyayaring mali. Nais ng Diyos na magkaroon sila ng pagkakataong pumili sa pagitan ng tama at mali. Ito ang nagbigay sa kanila ng paraan kung saan magagawa nila, kung nais nila, na ipakita ang kanilang pagpapahalaga sa lahat ng ibinigay sa kanila ng Diyos at ipakita ang kanilang pagmamahal sa Kanya, kung iyon ang nadama nila tungkol sa kanilang Lumikha. Kaya inutusan sila ng Diyos na mamuhay nang tapat. Sinabi niya sa kanila na ang pagsuway ay magdudulot ng matinding ibubunga at inaanyayahan silang pamahalaan ang Kanyang mundo sa pamamagitan muna ng paghahari sa kanilang sarili at sa kanilang mga pagnanasa. Kailangang magkaroon sila ng kapamahalaan at mamumuno bilang hari at reyna sa bagong daigdig ng Diyos:

“Pagkatapos, sinabi ng Diyos: ‘Ngayon, likhain natin ang tao ayon sa ating larawan, ayon sa ating wangis. Sila ang mamamahala sa mga isda, sa mga ibon sa himpapawid at sa lahat ng hayop, maging maamo o mailap, malaki o maliit.’ Nilalang nga ng Diyos ang tao ayon sa kanyang larawan. Sila'y kanyang nilalang na isang lalaki at isang babae, at sila'y pinagpala niya. Sinabi niya, ‘Magpakarami kayo at punuin ninyo ng inyong mga anak ang buong daigdig, at kayo ang mamahala nito. Binibigyan ko kayo ng kapangyarihan sa mga isda sa tubig, sa mga ibon sa himpapawid, at sa lahat ng mga hayop na nasa ibabaw ng lupa’” (Genesis 1:26-28).

Nilikha sila ng Diyos ayon sa Kanyang larawan, isang katagang hindi nangangahulugang pisikal na pagkakatulad, dahil may mga pisikal na pagkakaiba sa pagitan ng kalalakihan at kababaihan. Ang likhain ayon sa banal na pagkakawangis ay nangangahulugang maipapakita nila ang mismong mga katangian ng Diyos at ng mga anghel na nabuhay kasama Niya. Maaari silang maging makadiyos na lalaki at babae.

Ngunit, una, kinailangan nilang "magkaroon ng pamamahala" at "supilin" ang anumang kaisipan o pagnanasa na maaaring magkayari sa kanila. Sa estado nila nang sila ay likhain ng Diyos, hindi sila magkakaroon ng gayong mga kaisipan, at malamang ay mangyari ito sa kanila mula sa loob, kaya ginawa ng Diyos at ipinakilala ang isang nilalang na maaaring magkaroon ng gayong mga kaisipan. Naiiba siya sa iba pang mga nilalang na ginawa ng Diyos, dahil napakasagana nito ng katusuhan ng mga hayop.

❖ Pagpasok ng Ahas!

Nakasaad sa Bibliya ang tungkol sa nilalang na ito: "Ang ahas ang pinakatuso sa lahat ng hayop na nilikha ng Panginoong Yahweh" (Genesis 3:1). Ang ahas ay naging manunukso sa mainam na hardin na ito. Iminungkahi nito kay Eba na hindi talaga ibig sabihin ng Diyos ang sinabi Niya tungkol sa ipinagbabawal na bunga, bagamat upang makinabang sila: "Sinabi lang iyan ng Diyos, sapagkat alam niyang kung kakain kayo ng bunga niyon ay makakaunawa kayo. Kayo'y magiging parang Diyos at malalaman ninyo ang mabuti at masama" (3:5). Ginising ng mungkahing iyon ang pagnanasa ni Eba na hindi pa naroon noon. Tiningnan niya, nagustuhan niya ang kanyang nakita at ninais niya ng karunungang maaring dala nito, kaya’t kinuha niya ang bunga at kumain nito.

Pinagtibay ni Apostol Pablo ang malinaw nakasulat sa Bagong Tipan mula sa Genesis – na si Eba ay nalinlang ng mga mungkahi ng ahas at hindi lubos na naunawaan ang ginagawa niya nang kumain siya ng bunga (I Timoteo 2:14). Mismong sa talata ding iyon ipinaliwanag niya na hindi nalinlang si Adan. Nang ibigay ni Eba ang bunga kay Adan alam niya kung ano talaga ang pagpipilian: sundin ang Diyos o suwayin Siya. Pinili niyang suwayin, marahil para hindi siya mahiwalay kay Eba. Kung gayon, pagpapakita ito ng pagmamahal sa kanya, ito ay isang gawain na nagpapakita na ang pagmamahal ni Adan kay Eba ay mas mataas kaysa pagmamahal niya sa Diyos.

Lahat ng tatlong ng mga salarin ay may pananagutan – pati na rin ang ahas. Ang anumang ideya na ang ahas ay hindi talaga nilalang, o ito ay isa pang paraan ng paglalarawan ng isang di-pangkaraniwang diyablo, o Satanas, ay malinaw na nabigo. Itinuring ng Diyos ang ahas bilang responsable sa hamon sa Kanyang utos at pagtukso sa babae upang sumuway:

“Sa iyong ginawa'y may parusang dapat, na ikaw lang sa lahat ng hayop ang magdaranas; mula ngayon ikaw ay gagapang, at ang pagkain mo'y alikabok lamang. Kayo ng babae'y aking pag-aawayin, binhi mo't binhi niya'y lagi kong paglalabanin. Ang binhi niya ang dudurog sa iyong ulo, at sa sakong niya'y ikaw ang tutuklaw” (Genesis 3:14-15).

❖ Espesyal na Anak ni Eba

Ang parusang ipinataw ng Diyos sa ahas ay nangangahulugan na lahat ng likas na anak nito, ahas man o ulupong, ay gagapang sa hinaharap. Dahil dito gumagapang ang mga ito sa alabok ng lupa at may espirituwal na aral na matututuhan dito. Ang ahas ang unang humamon sa katotohanan ng Salita ng Diyos at nagduda sa Kanyang batas. Kaya ginagawang halimbawa o simbolo ng Biblia ang ahas sa lahat ng mag-aalinlangan din sa sinabi ng Diyos sa kalaunan.

Gayunman, si Eba ay magkaroon ng isang espesyal na inapo – isang taong isisilang ng isang babae ngunit hindi magkakaroon ng amang tao. Inilalarawang maingat ng Biblia ang darating na anak bilang "kanyang anak" (Genesis 3:15) at maaaring inisip ng mga tao kung paano iyon maaaring mangyari. Paano maisisilang ang isang bata nang walang ama? Kailangan ang himala para mangyari iyon sapagkat ang Diyos ang magiging Ama at si Maria (magmumula kay Eba) ang magiging ina. Sa pamamagitan ni Maria, mamanahin ni Jesus ang lahat ng katangian ng sangkatauhan.

Ang hulang ito – tungkol sa anak ng babae – ang pinakaunang pangako ng ebanghelyo. Ito ay ganap na nakaayon sa ipinangako kina Abraham at David tungkol sa isang espesyal na anak na isisilang sa kanilang pamilya. Ang anak ay ang Panginoong Jesucristo. Ang tatlong pangako ay ipinapakita nang magkakatabi dito:

Pangako ng Ebanghelyo

Eba

“Kayo   ng babae'y aking pag-aawayin, binhi mo't binhi niya'y lagi kong paglalabanin.   Ang binhi niya ang dudurog sa iyong ulo, at sa sakong niya'y ikaw ang   tutuklaw” (Genesis 3:15;

Abraham

“Sasakupin   nila ang mga lunsod ng kanilang mga kaaway. Sa pamamagitan ng iyong lahi,   pagpapalain ang lahat ng bansa sa daigdig” (Genesis 22:17-18);

David

“Pagkamatay mo, isa sa mga anak mong   lalaki ang hahalili sa iyo bilang hari, at papatatagin ko ang kanyang   kaharian. Siya ang magtatayo ng templo para sa akin, at sa kanyang angkan   magmumula ang maghahari sa aking bayan magpakailanman. Ako'y kanyang magiging   ama at siya'y aking magiging anak” (2 Samuel 7:12-14).

Lahat ng pangakong ito ay tungkol sa pamamahala at kapangyarihan. Si Eba ay pinangakuan ng isang darating – ang anak ng isang babae – na durugin sa kamatayan ang lahat ng bagay na salungat sa Diyos at salungat sa Kanyang kalooban. Ngunit ang ipinangako ay madudurog sa proseso. Iyan ay isang bagay na kapwa binanggit sa Lumang Tipan at Bagong Tipan tungkol sa layunin ng Diyos:

“Ngunit nang sumapit ang tamang panahon, isinugo ng Diyos ang kanyang Anak na isinilang ng isang babae at namuhay sa ilalim ng Kautusan upang palayain ang mga nasa ilalim ng Kautusan. Sa gayon, tayo'y maituturing na mga anak ng Diyos” (Galacia 4:4-5);

“Ngunit dahil sa ating mga kasalanan kaya siya nasugatan; siya ay binugbog dahil sa ating kasamaan.Tayo ay gumaling dahil sa pahirap na dinanas niya at sa mga hampas na kanyang tinanggap” (Isaias 53:5);

“Ang mga taong gayon ay hindi naglilingkod kay Cristo na Panginoon natin, kundi sa pansariling hangarin. Inililigaw nila ang mga may mahinang pag-iisip sa pamamagitan ng kaakit-akit at matatamis na pangungusap. Balitang-balita ang inyong pagkamasunurin kay Cristo, at ikinagagalak ko ito. Ngunit nais kong maging matalino kayo tungkol sa mga bagay na mabuti at walang muwang tungkol sa masama. Ang Diyos ang bukal ng kapayapaan at malapit na niyang pasukuin sa inyo si Satanas” (Roma 16:18-20).

Sa huling talata malinaw na ginugunita ni Apostol Pablo ang nangyari sa Eden, nang linlangin ng ahas si Eba na may "mapanghikayat na pananalita". Tinitiyak niya sa kanyang mga mambabasa na lahat ng gayong panlilinlang ay magwawakas kapag ang mga kalaban ng Diyos ay nadurog sa ilalim ng kanilang mga paa, kapag ang lahat ng mga mali sa kasalukuyan ay naitama.

❖ Lubos na Pagpipigil sa Sarili

Si Jesus ay lubos na nangingibabaw sa sarili at makasariling hangarin; hindi kailanman nagkaroon ng pagkakataon na nawalan siya ng kontrol o pinayagan niyang maging mali ang pag-iisip o hangal na pagnanasa ang mangibabaw. Ang pagsunod niya sa kalooban ng Diyos Ama ay talagang napakaganda. Anuman ang ipahiwatig sa kanya ng kanyang likas na pagkatao, at nadama rin niya ang katulad na damdamin na mayroon tayo, hindi niya kailanman sinunod ang mga pagnanasang iyon. Naparito siya upang gawin ang kalooban ng Kanyang Ama at, tulad ng ating nakita, ginawa niya ito nang perpekto. Siya ay masunurin, na salungat kay Adan at, humarap sa mas malalaking tukso kaysa sa mga hinarap ni Adan, nanaig si Jesus.

Adan

• “maraming tao   ang namatay dahil sa kasalanan ng isang tao”

• “hatol na   kaparusahan ang idinulot matapos na magawa ang isang pagsuway”

• “Sa pamamagitan   ng pagsuway ng isang tao, naghari ang kamatayan”

• “sa pamamagitan   din ng isang tao, si Jesu-Cristo, ang mga taong pinagpala nang sagana at   itinuring na matuwid ng Diyos ay maghahari sa buhay” (5:17)

• “ang pagsuway ng   isang tao ay nagdulot ng kaparusahan sa lahat”

• “naging   makasalanan ang marami dahil sa pagsuway ng isang tao”

• “kung paanong   naghari ang kasalanan sa pamamagitan ng kamatayan”

Jesus

• “ang   kagandahang-loob ng Diyos ay mas dakila, gayundin ang kanyang walang bayad na   kaloob sa maraming tao sa pamamagitan ng kagandahang-loob ng isang tao, si   Jesu-Cristo” (5:15)

• “kaloob na   nagpapawalang-sala naman ang idinulot matapos magawâ ang maraming pagsuway”   (5:16)

• “ang matuwid na   ginawa rin ng isang tao ay nagdudulot ng pagpapawalang-sala at buhay sa   lahat” (5:18)

• “marami rin ang   mapapawalang-sala dahil sa pagsunod ng isang tao” (5:19)

• “...ang   kagandahang-loob ng Diyos sa pamamagitan ng pagpapawalang-sala. Ito'y   magdudulot ng buhay na walang hanggan sa pamamagitan ng ating Panginoong   Jesu-Cristo” (5:21).

Ang pagsunod na ito ay mahalagang bahagi ng layunin ng Diyos. Ang mga bunga ng kasalanan ni Adan ay maaari lamang baligtad ng isang taong nagpakita ng ganap na pagsunod sa mga utos ng Diyos. Binigyang-diin ni Pablo ang pagkakaiba sa Roma 5, kung saan malinaw na ipinakita ang pagkakaiba nina Adan at Jesus.

Kung saan nabigo si Adan ay nagtagumpay ang Panginoong Jesucristo at kung ano ang nawala ni Adan nabawi ng Panginoon, kapwa para sa kanyang sarili at sa lahat ng kanyang mga alagad. Ang buhay ni Adan ay maaaring ibuod bilang isa sa mga pagkakasala, pagsuway, kaparusahan at kamatayan. Ang kay Jesus ay sa pagsunod, kabutihan, biyaya at buhay. Ang isa ay nawalan ng kontrol sa kanyang sarili at sa posibilidad na mamuno sa nilikha ng Diyos; ang isa naman ay nagtamo ng kontrol at binigyan ng pamamahala ng Diyos. Si Adan ay dinakip at pinalayas mula sa kinaroroonan ng Diyos, ngunit si Jesus ay dinakila at pinayapa. Ang paghahambing na ito ay nasa isipan ni Pablo nang sabihin niya ang tungkol sa mga pagkakaiba nina Adan at Jesus, na kapwa espesyal na nilikha ng Diyos:

“Nawa'y magkaroon kayo ng kaisipan na tulad ng kay Cristo Jesus. Kahit taglay niya ang kalikasan ng Diyos, hindi niya ipinagpilitang manatiling kapantay ng Diyos. Sa halip, kusa niyang binitawan ang pagiging kapantay ng Diyos, at namuhay na isang alipin. Ipinanganak siya bilang tao. At nang siya'y maging tao, nagpakumbaba siya at naging masunurin hanggang kamatayan, maging ito man ay kamatayan sa krus. Dahil dito, siya'y lubusang itinaas ng Diyos, at binigyan ng pangalang higit sa lahat ng pangalan. Sa gayon, sa pangalan ni Jesus ay luluhod at magpupuri ang lahat ng nasa langit, nasa lupa, at nasa ilalim ng lupa. At ang lahat ay magpapahayag na si Jesu-Cristo ay Panginoon, sa ikaluluwalhati ng Diyos Ama” (Filipos 2:5-11).

Pansinin ang maingat na paghahambing na ginawa sa pagitan nina Adan at ng Panginoong Jesus:

➢ Kapwa sila "nasa anyo ng Diyos", na ginawa sa Kanyang larawan;

➢ Nais ni Adan na maging kapantay ang Diyos; Si Jesus ay walang gayong mga hangarin – gusto lang niyang gawin ang kalooban ng kanyang Ama, una sa lahat;

➢ Kapwa sila isinilang sa "anyo ng tao" at nagkaroon ng personal na napagtanto na nilikha sila ng Diyos at nais Niya ang isang bagay sa kanila;

➢ Dinakila ni Adan ang kanyang sarili – sa pamamagitan ng paglagay ng sarili muna – at siya ay pinababa ng Diyos. Si Jesus ay nagpakumbaba ng kanyang sarili – sa pamamagitan ng pagsunod sa kalooban ng Diyos sa lahat ng oras – at siya ay dinakila ng Diyos;

➢  Si Adan ay suwail sa isang bagay – kinain niya ang ipinagbabawal na bunga; Si Jesus ay masunurin hanggang kamatayan, "maging sa kamatayan sa krus" – ang pagpapakita ng pinakadakilang sakripisyo sa sarili;

➢ Si Adan ay pinalayas mula sa lugar kung saan siya dapat magkaroon ng pamamahala – nawala ang kanyang kaharian. Si Jesus ay lubhang dinakila ng Diyos dahil sa kanyang pagsunod at ngayon ay dapat lumuhod tayo sa kanyang harapan. Hindi nagtagal kinikilala ng lahat kapwa sa langit at lupa ang Panginoong Jesucristo bilang Hari, "sa kaluwalhatian ng Dios Ama".

❖ Si Jesucristo ang Hari

Ang talatang ito ng Banal na Kasulatan, na may maingat at sinadyang paghahambing kina Adan at Jesus, ay nagpapaliwanag na si Jesus ang kahalili ni Adan, at may ilan pang iba na gumagawa ng gayon ding punto. Kung minsan ang pagkakaiba ay lubos na hindi napapansin; kailangan mong hanapin ito. Ang Biblia ay kadalasang gumagana sa ganoong antas, sa pamamagitan ng pagbibigay ng mga maliliit na punto sa tamang direksyon, ngunit umaasang magiging alerto tayo sa mga indikasyon nito. Kaya nga makakakita tayo ng mga bagong bagay habang paulit-ulit nating binabasa ito at isa ito sa mga dahilan kung bakit napakaganda ng aklat ng Biblia. Narito ang ilang halimbawa kung saan makikita ninyo mismi ang pagkakaiba:

“Aking dudurugin sa kanyang harapan, silang namumuhi na mga kaaway. Ang katapatan ko't pag-ibig na wagas, ay iuukol ko't aking igagawad, at magtatagumpay siya oras-oras. Mga kaharia'y kanyang masasakop, dagat na malawak at malaking ilog. Ako'y tatawaging Ama niya't Diyos, tagapagsanggalang niya't manunubos. Gagawin ko siyang panganay at hari, pinakamataas sa lahat ng hari! Ang aking pangako sa kanya'y iiral at mananatili sa aming kasunduan. Laging maghahari ang isa niyang angkan, sintatag ng langit yaong kaharian” (Mga Awit 89:23-29);

“Si Cristo ang larawan ng Diyos na di-nakikita. Siya ang panganay na anak at pangunahin sa lahat ng mga nilikha. Sapagkat sa pamamagitan niya ay nilikha ang lahat ng nasa langit at nasa lupa, nakikita man o hindi, pati ang mga espirituwal na kapangyarihan, paghahari, pamamahala, at pamumuno. Ang lahat ay nilikha ng Diyos sa pamamagitan niya at para sa kanya. Siya ang una sa lahat, at ang buong sansinukob ay nananatiling nasa kaayusan sa pamamagitan niya. Siya ang ulo ng iglesya na kanyang katawan. Siya ang pasimula, siya ang panganay na binuhay mula sa kamatayan, upang siya'y maging pangunahin sa lahat” (Colosas 1:15-18).

Sa dalawang talatang ito inilarawan si Jesus bilang "panganay", isang katagang nangangahulugan na ang taong pangunahin o dakila sa lahat. Hindi nito inilalarawan ang panahon na isinilang siya, kundi ang katungkulan kung saan dinakila siya ng Diyos. Totoong si Jesus ang unang taong babangon mula sa mga patay hanggang sa buhay na walang hanggan at sa ganoong kahulugan siya din ang kauna-unahan. Ngunit ang mahalagang puntong ginagawa, kapag binanggit si Jesus bilang "panganay," ay dahil siya ay nasa itaas at higit pa sa lahat ng iba pa sa layunin ng Diyos.

Nabuhay si Jesus nang isilang siya ni Maria sa Betlehem, sapagkat siya ang anak ng babae gayundin ang Anak ng Diyos. Kapwa nag-ambag sina Maria at ang Makapangyarihang Diyos sa paglikha sa kanya, tulad ng paggawa sa atin ng ating mga magulang bilang kakaibang mga tao. Namana ni Jesus ang mga katangian ng kanyang Ama at ina. Tulad ng nakita na natin, ang kagila-gilalas na bagay ay yaong lubos na napasailalim si Jesus at kinokontrol ng mga ugali ng tao na minana niya mula sa kanyang ina at namuhay upang gawin ang kalooban ng kanyang Ama. Iyon ang dakilang tagumpay na nagawa niya at iyon ang daan kung saan siya ay naghari sa kasalanan, sa laman, at dinaig ang kapangyarihan at pang-aakit nito. Walang sinumang nakagawa nito bago o pagkatapos ni Jesus. Ito ang tanda ng kanyang malaking tagumpay laban sa kasalanan at kasamaan, sa lahat ng anyo nito.

❖ Si Jesucristo Higit sa Lahat

Kapag natanto natin na si Jesus ay nakatataas sa layunin ng Diyos, marami pang ibang bagay sa Banal na Kasulatan ang nagaganap. Mula sa sandaling nagkasala si Adan, sinimulang ipatupad ng Diyos ang Kanyang planong bawiin at ipanumbalik ang sangkatauhan. Alam Niya ang lahat. Kaya alam ng Diyos na magkakasala ang tao at nagpasiya na kung paano Niya ibabalik ang katungkulan ng tao. Makikialam Siya sa pagsagip sa sangkatauhan. Ang pagsilang at tadhana ng Kanyang Anak ay naihayag na mula pa noong panahon ng Paglikha; ganyan ang mga bagay-bagay sa Diyos! Ang kagila-gilalas sa lahat ng ito ay handa pa rin Siyang magpatuloy sa Paglikha, gayong nalalaman Niya kunga ano ang sangkot sa Kanya at sa Kanyang Anak. Ginawa Niya iyon dahil mahal Niya ang sangkatauhan at nais Niyang hanapin ng tao katuparan at ang tunay na kaligayahan.

Sina Adan at Eba ay medyo nabago dahil sa kanilang karanasan sa paghihimagsik at pagsuway at ang dati nilang maayos na pag-iral ay nawasak. Sinasabi ng tala tungkol sa kanila na: "Nagkaroon nga sila ng pagkaunawa matapos kumain. Noon nila nalamang sila'y hubad, kaya kumuha sila ng mga dahon ng igos, pinagtahi-tahi nila ang mga ito at ginawang panakip sa katawan” (Genesis 3:7). Nang hinamon tungkol sa kanilang maling gawain ay nagsimulang sisihin nina Adan at Eba ang bawat isa, at nagmukhang kawawang pares sa kanilang mga suot na dahon ng igos.

Naawa ang Diyos sa kanila at ginawan sila ng wastong pantakip, na nangangailangan ng sakripisyo ng hayop, o mga hayop. Sa ganitong paraan ipinamalas Niya na ang wastong pantakip sa kasalanan, na katanggap-tanggap sa Kanyang paningin, ay mangangailangan ng sakripisyo para sa kasalanan. Nasa Kanyang isipan na si Jesus, dahil sinabi ng kinasihang tala ang tungkol sa Panginoong Jesucristo na siya "ang Korderong pinatay" (Apocalipsis 13:8) at "ang Kordero ng Diyos, na nag-aalis ng kasalanan ng sanlibutan" (Juan 1:29).

❖ Naroon na ba si Jesus bago pa siya ipanganak?

Maraming mga iba pang Kasulatan na ginagamit ng ilang tao para imungkahi na umiral si Jesus kasama ng Diyos mula pa sa simula ng paglikha. Kung maunawaan nang wasto ang talagang itinuturo ng mga ito ay si Jesus ay:

➢ Nasa isipan ng Diyos mula pa sa simula, at

➢ Higit sa lahat ng iba pa sa layunin at pag-ibig ng Diyos.

Narito ang ilan sa mga talatang iyon, na may ilang komento kung saan kailangan:

“Nang pasimula ay naroon na ang Salita; ang Salita ay kasama ng Diyos, at ang Salita ay Diyos. Sa pasimula ay kasama na ng Diyos ang Salita. Nilikha ang lahat ng bagay sa pamamagitan niya...Naging tao ang Salita at nanirahan sa piling namin. Nakita namin ang kaluwalhatiang tunay na kanya bilang kaisa-isang Anak ng Ama. Siya ay puspos ng kagandahang-loob at ng katotohanan” (Juan 1:1-3,14).

Madalas gamitin ng apostol na si Juan ang wikang tulad nito para ilarawan ang plano at layunin ng Diyos. Tinatawag niya ang layuning ito na "ang Salita". Ang layuning ito, na nasa isipan ng Diyos, ay nakalarawan sa atin na para bang ito ay isang tao. Ang Lumang Tipan ay kadalasang gumagamit ng matalinghagang pananalita para ilarawan ang layunin o karunungan ng Diyos (tingnan, halimbawa, sa Mga Kawikaan 8:12-31 o Mga Awit 147:15). Ito ay isang talinghaga ng pananalita na kilala bilang 'pagbibigay ng katauhan' – kapag ang isang mahirap unawain na ideya, tulad ng karunungan, ay inilalarawan na para bang ito ay isang tao. Iyan ang ginagawa ng mga Banal na Kasulatan dito upang gawing mas malinaw ang plano ng Diyos.

May plano ang Diyos sa Kanyang isipan, sabi ni Juan, at ang Kanyang makapangyarihang Salita ay handa nang kumilos, tulad noong likhain Niya ang mundo. Gayunman, sa pagkakataong ito, ito ay isang bagong nilikha na binigyang buhay ng Diyos - "ang kaisa-isang Anak ng Ama" (Juan 1:14), isang katagang isinalin din bilang "bugtong ng Ama". Ang iba pang mga pagpapahayag ni Juan sa kanyang salaysay ng ebanghelyo ay nakaayon sa paggamit ng pananalitang ito, dahil itinala ni Juan ang mga salitang ito tungkol kay Jesus, na dumating upang gumawa ng bagong simula sa pagitan ng Diyos at ng sangkatauhan:

“Sapagkat gayon na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sangkatauhan, kaya't ibinigay niya ang kanyang kaisa-isang Anak, upang ang sinumang sumampalataya sa kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan. Isinugo ng Diyos ang kanyang Anak, hindi upang hatulan ng parusa ang sanlibutan, kundi upang iligtas ito sa pamamagitan niya” (Juan 3:16,17);

“Ang mula sa itaas ay dakila sa lahat; ang mula sa lupa ay taga-lupa at nagsasalita tungkol sa mga bagay sa lupa. Ang mula sa langit ay dakila sa lahat. 32 Pinapatotohanan niya ang kanyang nakita at narinig ngunit walang tumatanggap sa kanyang patotoo. 33 Ang tumatanggap sa kanyang patotoo ay nagpapatunay na ang sinasabi ng Diyos ay totoo. 34 Ang isinugo ng Diyos ay nagpapahayag ng mga salita ng Diyos, sapagkat lubusang ipinagkakaloob ng Diyos ang kanyang Espiritu. 35 Iniibig ng Ama ang Anak, at ibinigay niya rito ang pamamahala sa lahat ng bagay” (3:31-35);

“Ako nga ang tinapay na nagbibigay-buhay na bumabâ mula sa langit. Mabubuhay magpakailanman ang sinumang kumain ng tinapay na ito. At ang tinapay na ibibigay ko upang mabuhay ang sanlibutan ay ang aking laman” (6:51);

“Kaya't sinabi ni Jesus, “Kayo'y mula dito sa ibaba, ako'y mula sa itaas. Kayo'y taga-sanlibutang ito, ngunit ako'y hindi...Kaya't sinabi ni Jesus, “Kapag naitaas na ninyo ang Anak ng Tao, malalaman ninyong ‘Ako'y Ako Nga.’ Wala akong ginagawa batay sa sarili kong kapangyarihan. Ang ipinapasabi lamang ng Ama ang siya kong sinasabi, 29 at kasama ko ang nagsugo sa akin at hindi niya ako iniiwan, sapagkat lagi kong ginagawa ang kalugud-lugod sa kanya” (8:23,28-29);

“Mahal kayo ng Ama sapagkat ako'y minahal ninyo at naniwala kayo na ako'y nagmula sa Diyos.[a] 28 Ako nga'y nanggaling sa Ama at naparito sa sanlibutan; ngayo'y aalis na ako sa sanlibutan at babalik na sa Ama” (16:27-28).

Ang mahalagang katuruan sa lahat ng talatang ito ay hindi pinili ni Jesus na pumarito dahil nabubuhay na siya sa langit at isinugo siya ng Diyos sa lupa. Nabuhay siya sa pamamagitan ng gawa ng Diyos nang isilang siya sa pamamagitan ng paggamit ng Banal na Espiritu ng Diyos. Iyon ay tuwirang bunga ng banal na pagkilos at panghihimasok; at naparito siya upang gawin ang kalooban ng kanyang Ama, magsalita ng Kanyang mga salita, isagawa ang Kanyang mga gawa at ipakita ang Kanyang kapangyarihan sa gawa.

Isinugo ng Diyos si Jesus, sa gayon ding paraan isinugo ng Dios si Juan Bautista: "Sinugo ng Diyos ang isang tao na nagngangalang Juan" (Juan 1:6). Hindi ibig sabihin nito na si Juan Bautista ay nanirahan sa langit bago siya isinilang sa mundo, ngunit siya ay isang taong isinugo ng Diyos upang gumawa ng isang partikular na gawain. Pinasimulan ng Diyos ang kanyang gawain, pagkatapos ay naging sanhi upang siya ay ipinanganak sa lupa (sa matatandang magulang), upang pumunta siya at maipahayag ang pagparito ni Jesus.

Ang isa pang halimbawa ay maaaring makatulong. Nang sabihin ni Jesus: "Ako nga ang tinapay na nagbibigay-buhay na bumabâ mula sa langit. Mabubuhay magpakailanman ang sinumang kumain ng tinapay na ito. At ang tinapay na ibibigay ko upang mabuhay ang sanlibutan ay ang aking laman" (6:51), inihalintulad niya ang kanyang pagparito sa pagkain ng mana sa ilang (tingnan sa Juan 6:31). Ang Diyos, hindi si Moises, ang nagpakain ang mga anak ni Israel sa ilang ng Sinai sa pamamagitan ng pagbibigay ng manna, na nabuo sa lupa tulad ng hamog (Exodo 16:14). Hindi ito tinapay na literal na bumaba mula sa langit. Nagmula ito sa langit dahil iniutos ng Diyos na mabuo ito sa lupa, at ang Diyos ay nasa langit. Sa gayon ding paraan, nabuo si Jesus sa lupa nang isilang siya ng Diyos kay Maria. Hindi siya bumaba mula sa langit kundi, gaya ng manna, siya ay naparito sa lupa nang mangyari iyon dahil sa Diyos (tingnan sa Lucas 1:35).

Lahat ng gagawin ni Jesus ay malalaman nang maaga ng Diyos, na nakaaalam ng lahat, maging bago pa man mangyari ang isang bagay. Sa sinabi niya, samakatuwid ay hindi binibigyang pansin ni Jesus ang kanyang sariling mga nagawa at nakamit; sa halip ay itinaas niya ang kanyang Ama. Huwag kang magkamali! Kung ang Diyos ay hindi nanguna at naging dahilan upang siya ay ipanganak, wala sana si Jesus.

❖ Ama at Anak sa Paggawa

Itinala ni Juan ang marami sa mga sinabi ni Jesus tungkol sa pagkakaisa ng layuning umiral sa pagitan ng kanyang sarili at ng Kanyang Ama. Nagtutulungan sila para sa ating kaligtasan, ngunit ito ang palaging gawain at layunin ng Ama na magawa ito.

“Ngunit sinabi sa kanila ni Jesus, “Ang aking Ama ay patuloy sa kanyang gawain hanggang ngayon, at gayundin ako” (Juan 5:17);

“Kailangang gawin natin ang mga ipinapagawa ng nagsugo sa akin habang may araw pa; darating ang gabi, kung kailan wala nang makakapagtrabaho” (9:4);

“Hindi sa akin galing ang sinasabi ko sa inyo. Ngunit ang Ama na nananatili sa akin ang siyang gumaganap ng kanyang gawain. Maniwala kayo sa akin; ako'y nasa Ama at ang Ama ay nasa akin. Kung ayaw ninyong maniwala sa sinasabi ko, maniwala kayo dahil sa mga ginagawa ko” (14:10.11);

“Ang mga ginagawa ko sa pangalan ng aking Ama ang nagpapatotoo tungkol sa akin.Ngunit ayaw ninyong maniwala sapagkat hindi kayo kabilang sa aking mga tupa. Nakikinig sa akin ang aking mga tupa; nakikilala ko sila, at sumusunod sila sa akin. Binibigyan ko sila ng buhay na walang hanggan. Kailanma'y hindi sila mapapahamak at hindi sila maaagaw sa akin ninuman. Ang aking Ama na siyang nagbigay sa kanila sa akin ay lalong dakila sa lahat, at hindi sila maaagaw ninuman sa aking Ama. Ako at ang Ama ay iisa’” (10:25-30).

Ang pagiging isa ay hindi naunawaan ng mga nakarinig kay Jesus, tulad ng kung minsan ay mali ang pagkaunawa sa ngayon. Patuloy na nagpakumbaba si Jesus sa kanyang Ama, at paulit-ulit niyang ipinaliwanag na hindi siya kumikilos ayon sa kanyang sariling awtoridad, o gumagawa ng mga bagay-bagay nang mag-isa. Gumagamit siya ng kapangyarihang ibinigay sa kanya ng Diyos, at nakikipagtulungan sa kanyang Ama sa langit. Gayunman, sa kabaligtaran, nakita ng kanyang mga kalaban ang kanyang mga ginawa bilang pagaangkin ng pagkakapantay sa Diyos.

❖ Pagkakaisa o Trinity?

Ngayo'y may mga taong nakatingin sa mga talatang ito at iniisip na si Jesus ay kapantay ng kanyang Ama – na ipinapalagay na 'isa at hindi mapaghihiwalay’ bilang Doktrina ng Trinity – at nakikita nila ang mga talatang ito bilang patunay na sinasabi ni Jesus na siya ay bahagi ng pagkadiyos na may tatlong pagkakaisa. Ang kuru-kuro ng Trinity na gawang tao ay ganap na di-biblikal at nagbibigay ng lubos na maling pag-unawa sa nagawa ng Ama at Anak nang magkasama.

● Ang Wika ay hindi batay sa Kasulatan. Ang salitang "Trinity" ay hindi kailanman lumilitaw sa Biblia, gayundin ang mga salitang tulad ng "one God in Trinity, and Trinity in Unity ... confounding the Persons: nor dividing the Substance … the Glory equal, the Majesty co-eternal ... The Father uncreate, the Son uncreate: and the Holy Ghost uncreate”, at iba pa.

● Ang gayong pananalita ay nagmumula sa Athanasian Creed na binuo sa isang kapulungan ng simbahan sa ikaapat o ikalimang siglo pagkatapos ni Cristo – iyan ay 200-300 taon matapos makumpleto ang Bagong Tipan.

● Binabalewala ng pormulang ito ang natuklasan natin na mahalagang paghahambing si Jesus at ng kanyang pinalitan na si Adan. Napakahalaga na sapagkat isang tao ang nagdala ng problemang kinakaharap ng sangkatauhan, ang isang tao ay kailangang magdulot ng solusyon, bagaman ang isang tao na nagtatrabaho sa perpektong pagkakaisa kasama ng kanyang makalangit na Ama.

❖ Adan at Jesus

Ibibigay natin ang huling salita sa kabanatang ito kay Apostol Pablo, na nagpakita, sa Roma 5, ng pagkakaiba ng pagkabigo ni Adan at ng maluwalhating tagumpay ng Panginoong Jesucristo. Ginagawa niyang muli ang paghahambing na iyon sa isa pa sa kanyang mga sulat, sa kapitulo 15 ng Unang Sulat sa mga taga-Corinto; at habang ginagawa niya sinasabi niya sa atin ang mas marami pa tungkol sa likas na katangian at gawain ni Jesus. Narito ang mahahalagang talata, bagama't maaari mong basahin ang buong kapitulo para sundan ang buong argumento:

Pinag-isipan kaagad at ng mahabang panahon ni David ang mga pangakong ito na ginawa sa kanya ng Diyos. Ang kanyang agarang reaksyon ay isang pagpapahalaga na ang ipinangako ng Diyos ay hindi madaling makamit, dahil sinabi niya:

“Ngunit sa katunayan si Cristo'y muling binuhay at ito'y katibayan na muli ngang bubuhayin ang mga patay. Kung paanong dumating ang kamatayan sa pamamagitan ng isang tao, gayundin naman, dumating ang muling pagkabuhay sa pamamagitan din ng isang tao. Sapagkat kung paanong namamatay ang lahat dahil sa kanilang kaugnayan kay Adan, gayundin naman, mabubuhay ang lahat dahil sa kanilang kaugnayan kay Cristo. Ngunit ang bawat isa'y may kanya-kanyang takdang panahon. Si Cristo ang pinakauna sa lahat; pagkatapos, ang mga kay Cristo sa panahon ng pagparito niya. At darating ang wakas, kapag naibigay na ni Cristo ang kaharian sa Diyos Ama, pagkatapos niyang malupig ang lahat ng paghahari, pamahalaan at kapangyarihan. Sapagkat si Cristo'y dapat maghari hanggang sa malupig niya at lubusang mapasuko ang kanyang mga kaaway. Ang kahuli-hulihang kaaway na kanyang lulupigin ay ang kamatayan. Ganito ang sinasabi ng kasulatan, “Ang lahat ng bagay ay lubusang ipinailalim ng Diyos sa kanyang kapangyarihan.” Ngunit sa salitang “lahat ng bagay,” maliwanag na hindi kasama rito ang Diyos na siyang naglagay ng lahat ng bagay sa ilalim ng kapangyarihan ni Cristo. At kapag ang lahat ay nasa ilalim na ng kapangyarihan ng Anak, ipapailalim naman siya sa kapangyarihan ng Diyos na naglagay ng lahat ng bagay sa ilalim ng kapangyarihan niya. Sa gayon, ang Diyos ay mangingibabaw sa lahat” (1 Corinto 15:20-28).

“Ganito ang sinasabi sa kasulatan, ‘Ang unang tao, si Adan, ay nilikhang binigyan ng buhay”; ang huling Adan ay espiritung nagbibigay-buhay. Ngunit hindi nauna ang espirituwal; ang pisikal muna bago ang espirituwal. Ang unang Adan ay mula sa lupa, sapagkat nilikha siya mula sa alabok; ang pangalawang Adan ay mula sa langit. Ang katawang panlupa ay katulad ng nagmula sa lupa; ang katawang panlangit ay katulad ng nagmula sa langit. Kung paanong tayo'y naging katulad ng taong nagmula sa lupa, matutulad din tayo sa taong nanggaling sa langit”(15:45-49)

Ito ang mga puntong ginagawa rito ng kinasihang apostol:

➢ Dinala ni Adan ang kamatayan sa lahat. Ang mga nagmula sa kanya ay namamatay, at walang hindi namamatay sa kanila. Isinilang tayo "kay Adan", tulad ng ipinahayag ni Pablo.

➢ Si Jesus ay nagdala ng buhay para sa lahat ng mga muling isinilang sa kanya – na "kay Cristo".

➢ Darating ang buhay na iyon kapag muling pumarito si Jesus – "sa kanyang pagparito", kapag siya ay mamamahala para sa Diyos at lilipulin ang "ang lahat ng paghahari, pamahalaan at kapangyarihan" na kumalaban sa Diyos, tulad ng dapat na ginawa ni Adan.

➢ Pagkatapos ay babaligtarin ni Jesus ang parusa ng kamatayan na nananaig ngayon at lilipulin ang kamatayan sa pamamagitan ng pagkakaloob ng buhay na walang hanggan sa mga taong sakop ng kanyang kaharian.

➢ Kapag, sa pamamagitan ng kanyang paghahari, nasupil na ni Jesus ang lahat ng pagsalungat, ibibigay niya ang pamamahala ng kahariang iyon sa kanyang Ama, na 'ang Diyos ay mangingibabaw sa lahat' o ‘maging lahat sa lahat’ bilang isang pagsasalin mula sa mga salitang Griyego.

➢ Si Adan ay nabuhay para sa kanyang sarili. Bibigyan ni Jesus ng buhay ang iba.

➢ Si Adan ay ginawa mula sa alabok at pinuno ang kanyang isipan ng mga bagay na makalupa; isinantabi ni Jesus ang lahat ng gayong bagay sa lupa at pinuspos ng kanyang isipan ng mga makalangit na kaisipan.

➢ Ginawa tayo ayon sa larawan ni Adan at napasailalim tayo sa lahat ng problemang bunga nito. Bilang mortal tayo ay namamatay at bilang madaling kapitan ng kasalanan nahuhulog din tayo. Gayunman, gagawin tayong ayon sa larawan ng Panginoong Jesucristo kapag ibinibigay niya sa atin ang kaloob na buhay na walang hanggan.

Ang pagsusuring ito ay nagbubukas ng mga isyung hindi pa natin isinasaalang-alang, ngunit nangyayari sa Biblia. Pinagtitibay ng isang talata ang mga bagay na naranasan na natin ngunit sinasabi rin sa atin ang mga bagong bagay. Sa ganitong paraan pinalalawak nito ang ating pang-unawa at hinihikayat tayong basahin at alamin pa ang tungkol sa layunin ng Diyos – ang pagparito ni Jesus; ang Kahariang kanyang paghaharian at ang pagkabuhay na mag-uli ng mga patay. Ang I Corinto 15 ay tungkol sa lahat ng bagay na iyan – at ang paraan kung saan tayo ay magiging katulad ni Jesus, na "makibahagi sa kaniyang larawan" tulad ng ipinahayag ni Pablo.

Lahat ng iyan ay darating kung susundin natin ang paliwanag ni Apostol Pablo sa Roma tulad ng ginagawa natin. Inilalahad niya ang ebanghelyo para sa atin, sa sarili niyang paraan, at may iba pang mahahalagang paksa na kinakaharap niya sa una. Ang Diyos ay may malugod na layunin para sa sangkatauhan na nakabatay sa Panginoong Jesucristo. Ang ilang mga tao ay makikinabang nang malaki sa layuning iyan, ngunit sino at bakit? Paano mapapatawad ng Diyos ang ilang tao sa kanilang mga kasalanan, bigyan ng buhay na walang hanggan at gagawing katulad ng Panginoong Jesucristo?

Ang pag-unawa dito ay ang ating susunod na hamon.

Mga Bagay na Babasahin

➔ Kung hindi ka pamilyar sa nangyari sa Hardin ng Eden, makakatulong na basahin ang buong kapitulo ng Genesis 3.

➔ Ang I Corinto 15 ay nagbibigay ng bahagyang paghahambing sa pagitan nina Adan at Jesus mula sa kapitulo 5 ng Roma, tulad ng nakita natin. Ito ay tungkol sa pag-asa ng pagkabuhay na mag-uli mula sa mga patay at naghihikayat sa atin na magbasa, sapagkat ito ay nagbibigay sa atin ng tunay na pag-asa sa buhay pagkatapos ng kamatayan.

Mga Katanungang Sasagutin

12.1 Ilagay sa sarili mong mga salita, sa loob lamang ng dalawa o tatlong pangungusap, ang sinasabi ni Pablo sa Kapitulo 5 tungkol sa kabiguan nina Adan at Jesus. Bakit napakahalaga nito sa atin?

12.2 Bakit napakahalagang nagmula si Jesus kay Maria, sa halip na mabuhay sa langit bago pa man isugo sa lupa?