ANONG MANGYAYARI PAGKATAPOS NG BAUTISMO?

Binabago ng bautismo ang ating relasyon sa Diyos sapagkat pinag-iisa tayo nito na kasama Siya. Sa pamamagitan ng ating pakikipagkaisa kay Jesucristo, tayo ay nabago nang lubos sa paningin Niya. Nawala tayo kung wala ang relasyon natin sa Diyos. Natagpuan tayo sa pamamagitan nito!

Ang apostol na si Pablo, na sumulat sa mga naniniwala sa Efeso, ay nagsimula sa pamamagitan ng pagsasabi sa kanila kung gaano kaiba ang kanilang buhay bago nila tinanggap ang ebanghelyo ng kaligtasan, bago sila maniwala at nagpabautismo. Upang makita ang kabuuang lakas ng kanyang itinuturo, isang magandang itala ang dalawang bagay, upang makita mo ang pagkakaiba-iba kapag nagtabi. Maaari mong gawin ang pagsasanay na ito sa iyong sarili sa pamamagitan ng pagbabasa ng Efeso 2 at kilalanin ang dalawang paglalarawan, pagkatapos ihambing ang iyong mga natuklasan dito:

Bago mo matagpuan si Cristo

• “Noong una'y   patay kayo dahil sa inyong mga pagsuway at mga kasalanan. Sinusunod ninyo   noon ang masamang takbo ng mundong ito, at napailalim kayo sa pinuno ng mga   kapangyarihan sa himpapawid, ang espiritung naghahari sa mga taong ayaw   pasakop sa Diyos. Ang totoo, tayong lahat ay dati ring namumuhay ayon sa   pagnanasa ng ating laman, at sumusunod sa mga hilig ng katawan at pag-iisip.   Kaya't sa ating likas na kalagayan, kabilang tayo sa mga taong kinapopootan   ng Diyos” (Efeso 2:1-3)

• “Noong panahong   iyon, hiwalay kayo kay Cristo, hindi kabilang sa bayang Israel, at hindi   saklaw ng tipan na nababatay sa mga pangako ng Diyos. Noo'y nabubuhay kayo sa   mundo nang walang pag-asa at walang Diyos” (2:12)

Matapos mong tanggapin ang   ebanghelyo

• “Subalit   napakasagana ng habag ng Diyos ... Tayo'y binuhay niyang kasama ni Cristo   noong tayo'y mga patay pa dahil sa ating pagsuway. Naligtas nga kayo dahil sa   kanyang kagandahang-loob. Dahil sa ating pakikipag-isa kay Cristo Jesus,   tayo'y muling binuhay na kasama niya upang mamunong kasama niya sa   kalangitan. Ginawa niya ito upang sa darating na mga panahon ay maipakita   niya ang di-masukat na kasaganaan ng kanyang kagandahang-loob, sa kabutihan   niya sa atin sa pamamagitan ni Cristo Jesus. Sapagkat dahil sa   kagandahang-loob ng Diyos kayo ay naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya;   at ito'y kaloob ng Diyos at hindi mula sa inyong sarili” (2:4-8)

• “Hindi na kayo   mga dayuhan o taga-ibang bansa, kundi mga kababayan na ng mga hinirang ng   Diyos at kabilang sa kanyang sambahayan. Tulad ng isang gusali, kayo'y   itinayo sa pundasyong inilagay ng mga apostol at mga propeta, na ang batong   panulukan ay si Cristo Jesus. Sa pamamagitan niya, ang bawat bahagi ng gusali   ay nagkakaugnay-ugnay at nagiging isang templo na nakatalaga sa Panginoon”   (2:19-21)

Ipinapakita nito kung gaano kalaki ang pagkakaiba sa pagitan ng isang taong nabautismuhan at ng isang taong hindi pa. Kung walang paniniwala at bautismo, na nagreresulta sa mapagpalang kapatawaran ng Diyos sa ating mga kasalanan, tayo ay tatanggalin mula sa lahat ng aspeto ng Kanyang layunin. Kahit gaano pa tayo karelihiyoso at mabuti ang ating asal, ang pagiging mabuti ay hindi sapat. Mayroon lamang isang paraan ng kaligtasan.

Ngunit paano ang anumang pagbabago sa ating kalooban? May nangyari ba sa nararamdaman natin, at paano ito umaakma sa pagsilang ng Espiritu na sinabi ni Jesus kay Nicodemus? Iyon ang isinulat ngayon ni apostol Pablo sa kanyang Sulat sa Roma - na gagamitin natin bilang gabay natin sa ebanghelyo ng kaligtasan.

❖ Patay ka - Kaya Mamamatay ka!

Ang Kapitulo 6 ng Roma ay tungkol sa paraan ng pamumuhay pagkatapos ng bautismo. Tulad ng nakita natin, ang bautismo ay isang libing sa tubig, ang pagkakaugnay sa pagkamatay at muling pagkabuhay ng Panginoong Jesus. Sa simbolikong pananalita tinatapos natin ang ating dating buhay - buhay "kay Adan" - at nagsisimula ng isang bagong buhay - buhay "kay Cristo". Mayroong dalawang magkakahiwalay na aspeto sa pagbabagong ito na dapat maganap: isa na magaganap ngayon, at isa na magaganap sa pagbabalik ni Jesus sa mundo. Mahalagang maunawaan ang dalawang yugtong ito:

1.  Ang pamumuhay "kay Cristo" ay nangangahulugang dapat tayong mabago sa espiritu. Nabanggit iyon sa kabanata 14 ng araling ito. Ang ipinaliwanag ngayon ni Pablo na ang pagbabagong ito ay hindi agarang nangyayari. Hindi tayo lumalabas sa tubig ng bautismo bilang ibang mga tao na may ibang kalikasan, o isang ganap na malaya sa kasalanan. Kailangan tayong ipanganak muli, at kailangan tayong mabuhay nang iba.

2.  Kung magsisimula tayo ng isang bagong buhay kay Cristo sa ating bautismo - kung tayo ay muling ipinanganak sa espiritu - sa gayon tayo ay ganap na mababago pagdating ng araw, sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos, kapag tayo ay ginawang katulad ng Panginoong Jesucristo. Sa ikalawang pagparito ni Cristo ang mga maituturing na katanggap-tanggap ay mababago upang magkaroon ng isang walang kamatayan at hindi magkakasalang likas na katangian. 

Pagkatapos ay isisilang tayong muli sa kapangyarihan ng Banal na Espiritu ng Diyos at magkakaroon ng isang katawang espiritwal. Narito si apostol Pablo sa isa pa sa kanyang mga sulat:

“Isang hiwaga ang sinasabi ko sa inyo, hindi lahat tayo'y mamamatay ngunit lahat tayo'y babaguhin, sa isang sandali, sa isang kisap-mata, kasabay ng huling pag-ihip ng trumpeta. Sapagkat sa pagtunog ng trumpeta, ang mga patay ay muling bubuhayin at di na muling mamamatay. Babaguhin tayong lahat. Ang ating katawang nabubulok ay mapapalitan ng hindi nabubulok, at ang katawang namamatay ay mapapalitan ng katawang hindi namamatay” (1 Corinto 15:51-53).

Kapag naganap ang pagbabagong iyon ang mga may pribilehiyong pumasok sa kaharian ng Diyos ay muling ipapanganak sa dalawang paraan - sa pamamagitan ng tubig (sa pamamagitan ng kanilang bautismo) at ng Espiritu (kapag ang kanilang mga katawan ay ginawang walang kamatayan ng kapangyarihan ng Diyos). Ngunit ano ang mangyayari pansamantala?

❖ Hinahamon para Mabuhay

Ang pinagtutuunan ng pansin ni apostol Pablo sa Roma 6 hanggang 8 ay ang hamon na kinakaharap sa atin nang tayo ay nabautismuhan kay Cristo. Iyon ang dahilan kung bakit tinitingnan natin ngayon ang tatlong kapitulo nang magkakasama. Sa mga ito sinaliksik ni Pablo ang pagbabago na dapat maganap sa buhay ng mga nabautismuhan. Malinaw na ang bautismo ay isang mahalagang hakbang para sa lahat ngunit, mula sa sinasabi ngayon ni Pablo, makikita natin kung ano ang ganap na kahalagahang ito kung nais nating maging bahagi ng walang hanggang layunin ng Diyos sa pamamagitan ng:

❏ pagsali sa Kanyang pamilya,

❏ pagiging bahagi ng espiritwal na inapo ni Abraham, at

❏ pagkikibahagi sa mana na ibinibigay ng Diyos sa lahat ng Kanyang mga anak.

Narito ang paulit-ulit na tema. 'Kung ikaw ay namatay sa simbolo sa tubig ng bautismo', sabi ng apostol, 'siguraduhing ituring ang iyong sarili bilang patay na sa kasalanan sa lahat ng masasamang hilig nito’. O, sa mga kinasihang salita ng tala sa Roma 6:

“Sapagkat ang namatay na ay pinalaya mula sa kapangyarihan ng kasalanan. Kung tayo'y namatay nang kasama ni Cristo, naniniwala tayong mabubuhay rin tayong kasama niya. Alam nating si Cristo na muling binuhay ay hindi na muling mamamatay. Wala nang kapangyarihan sa kanya ang kamatayan. Nang siya'y mamatay, namatay siya nang minsanan para sa lahat ng panahon dahil sa kasalanan; at ang buhay niya ngayon ay para sa Diyos. Kaya dapat din ninyong ituring ang inyong sarili bilang patay na sa kasalanan ngunit buháy para sa Diyos, sapagkat kayo'y nakipag-isa na kay Cristo Jesus” (6:7-11);

“Huwag na ninyong paghariin ang kasalanan sa inyong mga katawang may kamatayan upang hindi na ninyo sundin ang masasamang hilig nito. Huwag na ninyong ipailalim sa kapangyarihan ng kasalanan ang alinmang bahagi ng inyong katawan bilang kasangkapan sa paggawa ng kasamaan. Sa halip, pasakop kayo sa Diyos bilang mga taong namatay na at muling binuhay, at ihandog ninyo sa kanya ang inyong katawan bilang kasangkapan sa kabutihan” (6:12-13);

“Gumagamit ako ng karaniwang pangungusap dahil sa inyong likas na kahinaan. Kung paanong ipinailalim ninyo noong una ang inyong sarili sa karumihan at sa kasamaang palala nang palala, isuko ninyo ngayon ang inyong sarili bilang alipin ng katuwiran para sa mga banal na layunin” (6:19);

“Ngunit ngayong pinalaya na kayo mula sa kasalanan at naging alipin na ng Diyos, ang natamo ninyo'y isang buhay na banal at ang ibinubunga nito'y buhay na walang hanggan” (6:22).

Kinakaharap ni Pablo ang pagbabago dito na kailangang maganap sa loob ng nabautismuhang mananampalataya. Ang bautismo ay ang panlabas na gawain kapag isinapubliko natin ang ating layunin na baguhin ang ating pamumuhay, kapag napagpasyahan natin na nais nating mamuhay kasama ng Panginoong Jesucristo, bilang isang miyembro ng pamilya ng Diyos. Tayong lahat ay kailangang makipagtulungan sa Diyos at sa Panginoong Jesus upang maganap ang pagbabagong iyon sa loob. Ang mga salita ni Pablo ay tungkol sa panloob na pagbabago na dapat maganap kung nais nating gawing makabuluhan ang ating bautismo sa buong buhay natin.

Kakaibang bagay naman kung ang kailangan lamang nating gawin upang maging mga anak ng Diyos ay ang gawin kung ano ang paniniwalaan, sabihin na naniniwala tayo, ilubog sa tubig, ngunit pagkatapos ay magpatuloy sa pamumuhay tulad ng dati - nang hindi alintana ang Diyos at si Jesus. Ito ay magiging tulad ng isang tao na tinuruang magmaneho, nag-aral ng mga patakarang kailangan ng lahat ng mga gumagamit ng kalsada, pumasa sa isang pagsusulit sa pagmamaneho at pagkatapos ay pagmamaneho pa rin nang walang pakialam sa iba at hindi sumusunod sa patakaran ng kalsada. Ang ilang mga tao ay nabubuhay na tulad nito; ngunit hindi dapat masyadong matagal!

❖ Wika ng Larawan

Walang mga kotse o pagsusulit sa pagmamaneho sa panahon ng apostol. Kaya, upang matulungan tayong maunawaan kung ano ang dapat magbago sa loob ng ating mga isipan, gumagamit ang apostol ng tatlong magkakaibang mga halimbawa upang ilarawan kung ano ang pakiramdam ng pagbabago, mga bagay na tayong lahat ay maaaring maiugnay. Nakita na natin ang isa sa mga larawang ito nang inilarawan niya ang pagbabagong dapat mangyari na para bang tayo ay naging masunuring mga alipin.

❖ Mga Alipin (6:14-23)

Sa sinaunang mundo ang isang alipin ay pagmamay-ari ng kanyang panginoon. Wala siyang oras ng pahinga para sa kanyang sarili at walang mga karapatan sa kanyang sarili; siya ang pag-aari ng kanyang panginoon. Gayunman pansinin na hindi sinabi ni Pablo na kinuha tayo ng Diyos at ginawa tayong Kanya; hinihimok niya tayo na ibigay ang ating sarili sa Diyos - upang maging alipin Niya. Nais Niyang isuko natin ang ating kalayaan sa paglilingkod sa Diyos. Kung paanong si Jesus ay lingkod ng Diyos, hinihimok din tayo ng apostol na ibigay ang ating oras, lakas, talento at lahat ng mayroon tayo sa paglilingkod sa Isa na bumili sa atin para sa Kanyang sarili. Maaari nating paglingkuran ang Diyos sa pamamagitan ng paglalaan ng ating sarili sa mga bagay na may kinalaman sa katuwiran at kabanalan.

Iyon ay isang makapangyarihang kaisipan ngunit ito ay nangangailangan ng maraming bagay, kaya pinasimple ito ng apostol sa pamamagitan ng paggamit ng dalawang iba pang mga larawan sa susunod na dalawang kapitulo.

❖ Kasal (7:1-6)

Maaaring hindi natin makilala ang mga alipin ng Roma, maliban kung mag-abala tayo upang malaman ang tungkol sa kanila, ngunit madali nating maunawaan ang susunod na punto ng paghahambing ni Pablo. Bago ang bautismo, ipinaliwanag niya, tayo ay tulad ng mga taong lubos na hindi nasisiyahan sa kasal, sa isang katuwang na ginagawang miserable ang buhay kaya’t nais na lang nating mamatay. Ngayon, sinabi niya, iyon ang nangyayari sa bautismo - namatay tayo sa dating relasyon at malaya nang magpakasal muli, ngunit ngayon ay sa isang maganda at kasiya-siyang relasyon:

“Gayundin naman mga kapatid, namatay na kayo sa Kautusan sa pamamagitan ng katawan ni Cristo, at ngayon kayo ay kabilang na sa mga nakipag-isa sa kanya na muling binuhay, upang magbunga tayo ng mabubuting gawa para sa Diyos. Noong tayo'y namumuhay pa ayon sa ating likas na pagkatao, ang ating mga masasamang hilig na pinupukaw ng Kautusan ay nag-uudyok sa mga bahagi ng ating katawan na gumawa ng mga bagay na hahantong sa kamatayan. Ngunit malaya na tayo ngayon mula sa Kautusan dahil namatay na tayo sa kasalanang dating umaalipin sa atin. Kaya, tayo'y naglilingkod sa Diyos hindi ayon sa lumang batas na nakasulat, kundi ayon sa bagong buhay ng Espiritu” (Roma 7:4-6).

Ang pagbabago ng kapareha ay magkaroon ng isang espesyal na kahulugan sa sinumang mga mambabasang Hudyo na nanirahan kasama ng Diyos sa ilalim ng isang relasyon sa Lumang Tipan, na sinusubukan na panatilihin ang Batas ni Moises. Subalit totoo rin ito para sa ating lahat na nasa ilalim ng "batas ng kasalanan at kamatayan", tulad ng inilalarawan ni Pablo sa nangingibabaw na prinsipyo kung saan tayong lahat ay nabubuhay at namamatay ‘sa laman’ (Roma 8:8).

Ang kapaki-pakinabang na bagay tungkol sa larawang ito ng isang bagong relasyon kay Cristo ay nauunawaan nating lahat kung gaano kahandang magbago ng isang tao mula sa isang hindi masayang pamumuhay patungo sa isang bagong buhay kasama ang isang mapagmahal at mapagmalasakit na kapareha. Nagbabago ang mga tao kapag ikinasal sila at natututong mabuhay nang magkasama; iyan ang dahilan kung bakit nagiging isang kapanapanabik at kasiya-siyang karanasan ang pag-aasawa. Ngunit nagbabago sila sapagkat nais nilang aliwin ang kanilang kapareha at dahil magkasama silang natututo kung paano pinakamahusay na mamuhay sa paraang nagpapakita ng kanilang pagmamahal sa isa't isa. Ang pagbabago ay hindi isang bagay na dapat nilang gawin; ito ay isang bagay na nais nilang gawin, dahil sa pag-ibig.

Ganyan sa bautismo. Nagbabago tayo matapos nating tanggapin ang Panginoong Jesucristo bilang ating kapareha habang buhay. Ang ideya na ikinasal tayo sa kanya ay isang ideya na ginamit muli ng apostol (Efeso 5: 22-33) at ito ay isang mahabang tema sa Bibliya na ang mga nagtatatag ng relasyon sa Diyos ay parang kasal sa Kanya. Ginagawa nitong napakaganda at kamangha-manghang ang bagong relasyong malapit sa Ama at Anak, kapag hinahangad nating mabuhay "sa bagong buhay ng Espiritu" (7: 6).

❖ Mga Anak ng Diyos (8: 14-29)

Ang pangatlong larawan na ginamit ni Pablo ay isang naranasan na nating lahat dahil lahat tayo ay mga anak ng isang tao. Ginagamit niya ang ideya ng pamilya upang matulungan tayong mapagtanto na kapag nabautismuhan tayo kay Cristo ay nagiging anak tayo ng Diyos, mga miyembro ng kanyang pamilya at mga kapatid kay Cristo. Ipinanganak ng Diyos ang isang Anak, ang Panginoong Jesucristo, ngunit sa pakikipag-isa sa kanya sa pamamagitan ng bautismo ay pinagtibay tayo sa iisang pamilya:

“Mga kapatid, wala tayong pananagutang sundin ang mga hilig ng laman upang mamuhay ayon sa katawang makalaman. Sapagkat mamamatay kayo kung namumuhay kayo ayon sa katawang makalaman, ngunit kung pinapatay ninyo sa pamamagitan ng Espiritu ang mga gawa ng katawang makalaman, mabubuhay kayo. Ang lahat ng pinapatnubayan ng Espiritu ng Diyos ay mga anak ng Diyos. Sapagkat hindi espiritu ng pagkaalipin ang inyong tinanggap upang kayo'y mamuhay sa takot. Sa halip, ang inyong tinanggap ay ang Espiritu ng pagkupkop upang kayo'y gawing mga anak ng Diyos, kaya tayo'y tumatawag sa kanya ng, “Ama, Ama ko!” Ang Espiritu ang nagpapatotoo, kasama ng ating espiritu, na tayo'y mga anak ng Diyos. At yamang mga anak, tayo'y mga tagapagmana ng Diyos at kasamang tagapagmana ni Cristo. Sapagkat kung tayo'y kasama niya sa pagtitiis, tayo'y makakasama niya sa kanyang kaluwalhatian” (8:12-17)

Pansinin na binanggit dito ni Pablo na hindi natin dapat isipin ang ating sarili bilang alipin na binili ng isang Panginoon. Kung ang ating isipan ay maayos na naaayon sa kung ano ang ginagawa ng Diyos para sa atin, mapagtatanto natin na inampon tayo ng Diyos bilang Kanyang mga anak. Tayo rin ay naging Kanyang mga anak na lalaki at babae. Sa pagsasabi na maaari nating sagutin ang Diyos ng “Abba! Ama", sinabi sa atin ng apostol kung gaano talaga ka-espesyal ang bagong relasyon na ito, sapagkat ang mga salitang ito ay ginagamitin ng isang bata kapag nakikipag-usap sa kanyang ama. Ang isang modernong katumbas nito ay "Tatay"; ganoon kalapit ang inaalok ng relasyong ito.

❖ "Pinamunuan ng Espiritu ng Diyos"

Hindi pa natin natingnan kung ano ang ibig sabihin ng Bibliya sa salitang Espiritu ng Diyos, o ang Banal na Espiritu na kung minsan ay inilalarawan. Naabot natin ang puntong iyon sa Sulat sa Roma kung saan nagsimulang talakayin si Pablo ang tungkol dito, kaya kailangan nating simulang isipin ang tungkol sa kung ano ang kahulugan nito. Sa sulat ni Pablo tatlo lamang ang mga nagbanggit ng Espiritu, tulad ng sumusunod:

1.  “... tungkol sa kanyang Anak, ang ating Panginoong Jesu-Cristo. Tungkol sa kanyang pagiging tao, siya'y ipinanganak mula sa lahi ni David; subalit tungkol sa kanyang pagka-Diyos, pinatunayan ng Banal na Espiritu na siya ay Anak ng Diyos sa pamamagitan ng isang makapangyarihang gawa, ang kanyang muling pagkabuhay’” (Roma 1:3-4);

2.  “Saksi ko ang Diyos, na pinaglilingkuran ko nang buong puso sa pamamagitan ng aking pangangaral ng Magandang Balita tungkol sa kanyang Anak” (1:9);

3.  “Ang tunay na Judio ay ang taong nabago sa puso't kalooban ayon sa Espiritu at hindi ayon sa Kautusang nasusulat. Ang papuri sa taong iyon ay mula sa Diyos at hindi mula sa mga tao” (2:29).

Ang tatlong mga sanggunian ay nagbibigay sa atin ng isang kapaki-pakinabang na panimulang punto, sapagkat ang salitang isinalin na "espiritu" sa Luma at Bagong Tipan ay may iba't ibang mga kahulugan. Minsan nauugnay ito sa atin at minsan sa Diyos o kay Panginoong Jesus. Tatalakayin natin ang mga ito isa-isa:

❏ Roma 1: 3,4

Binuhay ng Diyos ang Panginoong Jesus mula sa mga patay sa pamamagitan ng paggamit ng Kanyang kapangyarihan at lakas. Nilinaw iyon sa isang serye ng mga talata na maaari mong tingnan.

Tulad ng sa maraming iba pang mga lugar sa Banal na Kasulatan, ang Banal na Espiritu ay ipinahayag bilang kapangyarihan ng Diyos sa paggawa - maaari mong sabihing inilalarawan nito ang "Diyos na gumagawa". Ngunit mapapansin mo na tinawag ito ni Pablo na "Espiritu ng kabanalan" sa Roma 1: 4, hindi lamang dahil ang Diyos ay banal at ito ang Kanyang kapangyarihan, ngunit dahil ang kapangyarihan ng Diyos ay espesyal na paraan upang makamit ang kabanalan. Binuhay ng Diyos ang Kanyang Anak mula sa mga patay upang ang Kanyang dakilang plano ng kaligtasan ay makamit ng sangkatauhan, nang sa gayo'y maaaring maging banal at matuwid sa Kanyang paningin.

❏ Roma 1: 9

Nang sabihin ni Pablo na naglilingkod siya sa Diyos nang "buong puso” (salin mula sa salitang Ingles na ‘spirit’), ibig sabihin ay ginagamit niya ang kanyang isip at lahat ng kanyang kakayahan - kung ano ang maaari mong tawaging "kalooban ng tao" - upang gawin ang pinakamahusay na magagawa niya para sa Diyos. Hindi lamang niya ginagamit ang kanyang katawan sa paglilingkod ngunit lahat ng mayroon siya. Maraming sinasabi ang Bibliya tungkol sa espiritu ng tao, kapwa upang ilarawan ang lakas ng buhay na mayroon tayo, na nagmula sa Diyos, at kung paano gumana ang ating pag-iisip at pag-ibig, para sa mabuti o masama.

❏ Roma 2: 29

Hindi pa natin tiningnan ang espesyal na papel ng Hudyo sa layunin ng Diyos, maliban sa tanda na ang mga anak ni Abraham ay magiging isang espesyal na bansa. Sinasabi dito ni Pablo na ang nakakapagpa-espesyal sa paningin ng Diyos ay hindi kung ano ang ginawa sa kanya sa labas ngunit kung ano ang nangyayari sa kanya sa loob. Sa katulad na paraan, hindi ang panlabas na alituntunin ng batas na na inilaan at ibinigay ng Diyos upang gawing espesyal ang mga Hudyo. Ang kanilang tugon sa batas ang maaaring naging dahilan kung bakit binago nila ang kanilang pag-iisip at pagkatapos ang kanilang ginagawa. Nangangahulugang "ang Espiritu" dito bilang panloob na pagbabago na nais makamit ng Diyos sa mga puso at isipan ng Kanyang bayan. Ito ay isang bagay na makakamtan ng pagbabago sa paraan ng ating pag-iisip at pakiramdam.

❖ Ang Kalooban ng Tao

Ang Kapitulo 7 at 8 ng Roma ay tungkol sa pangunahing pagbabago na kailangang maganap sa loob ng isang nabautismuhang mananampalataya. Nais ng Diyos na tayo ay maging banal sa loob at pagkatapos ay mamuhay sa paraang nagpapakita sa labas ng pagbabago na nangyari sa loob ng ating mga puso at isipan. Hindi iyon maaaring mangyari sa magdamag; ito ay isang proseso na tumatagal ng mahabang panahon upang makamit at kinakailangan natin ang tulong ng Diyos. Sinabi ni Pablo na ang kanyang buhay pagkatapos ng bautismo ay nagsimula sa pakikibaka sa kanyang kalooban. Para siyang nasa giyera sa loob!

Inilalarawan ng Roma 7 ang pakikibakang ito. Walang mahalagang bagay ang nakakamit nang walang pagsisikap at ang ating kalikasan, na minana mula kay Adan, ay hindi naaayon sa kalooban ng Diyos, ngunit laban sa Kanyang kalooban. Nasanay na ang sangkatauhan sa pagkakaroon ng sarili nitong pamamaraan kaya’t ang pagbabago ng direksyon ay mahirap. Ganito inilarawan ni Pablo ang pagbabago na naganap sa kanyang sariling buhay:

“Alam nating ang Kautusan ay espirituwal, ngunit ako'y makalaman at alipin ng kasalanan. Hindi ko maunawaan ang aking sarili. Sapagkat hindi ko ginagawa ang gusto ko, sa halip ang kinasusuklaman ko ang siya kong ginagawa. Ngayon, kung ginagawa ko ang hindi ko gusto, nangangahulugang sumasang-ayon ako na mabuti nga ang Kautusan. Kung gayon, hindi na ako ang may kagagawan niyon, kundi ang kasalanang naninirahan sa akin. Alam kong walang mabuting bagay na naninirahan sa aking katawang makalaman. May kakayahan akong naisin ang mabuti, ngunit hindi ko nga lamang ito magawa. Sapagkat hindi ko ginagawa ang mabuting gusto ko, ang masamang hindi ko gusto ang siya kong ginagawa. Kung ang ginagawa ko ay hindi ko nais, hindi na ako ang gumagawa nito kundi ang kasalanang naninirahan sa akin. Ito ang natuklasan ko: kapag nais kong gumawa ng mabuti, ang masama ay malapít sa akin. Sa kaibuturan ng aking puso, ako'y nalulugod sa Kautusan ng Diyos. Ngunit may ibang kapangyarihan sa mga bahagi ng aking katawan na salungat sa tuntunin ng aking isip; binibihag ako ng kapangyarihang ito sa kasalanang naninirahan sa aking katawan. Kay saklap ng aking kalagayan! Sino ang magliligtas sa akin mula sa katawang ito na nagdadala sa akin sa kamatayan?” (Roma 7:14-24).

Ito ay isa pa sa mga talatang punong puno ng katotohanan na nangangailangan ng maingat na pagsusuri at maaari kang mabigla sa iyong matutuklasan.

Inilalarawan ni Pablo ang kanyang kalikasan sa maraming iba't ibang paraan:

❏ "ako'y makalaman at alipin ng kasalanan"

❏ "kasalanang naninirahan sa akin"

❏ "walang mabuting bagay na naninirahan sa aking katawang makalaman"

❏ "kasalanang naninirahan sa akin"

❏ "mga bahagi ng aking katawan na salungat sa tuntunin ng aking isip"

❏ "katawang ito na nagdadala sa akin sa kamatayan."

➔ Nakakita siya ng isa pang prinsipyong gumagana, gayunman, inilalarawan niya bilang "tuntunin ng aking isip". Ang kanyang sariling hangarin ay gawin ang kalooban ng Diyos; upang gawin kung ano ang tama, upang gumawa ng mabuti, upang sundin ang batas ng Diyos.

➔ Humihiling ang apostol ng paglaya mula sa mahirap na kalagayang ito.

➔ Kahit saan ay hindi binanggit ng apostol ang tungkol sa Diyablo o Satanas bilang problema na kailangan niyang mapagtagumpayan. Sa katunayan, walang sanggunian tungkol sa Diyablo sa sulat sa mga taga-Roma, at iisa lamang ang pagbanggit sa Satanas, na natalakay na natin. Ang problema sa kasalanan ay malalim na nakaugat sa kalagayan ng tao.

❖ Kabanalan Sa Loob

Si Pablo ay hindi naiwan sa kaawa-awang kalagayan gaya ng inilarawan niya at hindi rin naman ang sinumang nabautismuhang naniniwala. Ang Diyos ay isang plano at layunin na makakamtan kagaya ng Kanyang itinakda. Nais Niya na ang mga tao ay maging katulad ng Panginoong Jesucristo, at nangangahulugan iyon ng pagiging banal at walang kasalanan sa Kanyang kaharapan. Hindi ito magiging isang pagbabago sa magdamag dahil ang pagiging banal ay nangangailangan ng oras at lubos na nangangailangan ng pagbabago ng kalikasan. Sapagkat tingnan ang magiging resulta: Ang Diyos ay "makapag-iingat sa inyo upang hindi kayo magkasala, at makakapagharap sa inyo nang walang kapintasan at may malaking kagalakan sa kanyang kaluwalhatian" (Judas 1: 24).

Paano ito magagawa? Paano binabago ng proseso ng pagkamit ng kabanalan ang paraan ng ating pag-iisip, pakiramdam at pag-uugali? Iyon ang ipinapaliwanag ngayon ng apostol Pablo sa Roma 8.

Ang pagbabago ay nagsisimula sa kapatawaran at sa ating pagkaunawa na sa sandaling nabautismuhan tayo, at mayroong isang nakapagligtas na pananampalataya kung paano tayo namumuhay, ang sakripisyo ni Cristo ay magpapalaya sa atin mula sa kapangyarihan ng kasalanan. Ang mapagtanto at mapahalagahan ito ay isang nakasisindak na bagay. Nangangahulugan ito na sa halip na mahatulan bilang mga kriminal sa paningin ng Diyos, pinatawad tayong mga makasalanan; tayo na mayroong buhay at matatag na ugnayan sa Kanya. Ang pagsasakatuparan na ito ay humahantong sa isang kapansin-pansin na pagbabago ng pag-iisip dahil, sa paglaon ng panahon, higit nating naiintindihan ang tungkol sa layunin ng Diyos at ang dakilang pag-ibig ng Diyos at ni Jesus sa atin. Ang kalalabasan ay ang lumaking tiwala na ang Diyos na Siyang nagsimulang makipagtulungan sa atin ay magpapatuloy hanggang sa makumpleto Niya ang gawaing iyon.

Ito ang ilan sa mga komentong ginawa ng apostol habang pinag-isipan niya ang pagbabago na alam niyang nagaganap sa kanya, at maririnig mo rin ang paghanga at pagkamanghang naramdaman niya habang iniisip niya ito:

“Kaya nga, wala nang kahatulang parusa sa mga taong nakipag-isa na kay Cristo Jesus” (8:1,2);

“Ang mga namumuhay ayon sa hilig ng laman ay walang pinapahalagahan kundi ang mga bagay na ukol sa laman; ngunit ang mga namumuhay ayon sa Espiritu ay nagpapahalaga sa mga bagay na espirituwal. Ang pagsunod sa hilig ng laman ay naghahatid sa kamatayan, ngunit ang pagsunod sa Espiritu ay nagdudulot ng buhay at kapayapaan” (8:5,6);

“Kung wala sa isang tao ang Espiritu ni Cristo, hindi kay Cristo ang taong iyon. Ngunit dahil naninirahan sa inyo si Cristo, mamatay man ang inyong mga katawan dahil sa kasalanan, ang espiritu naman ninyo ay buháy sapagkat itinuring na kayong matuwid ng Diyos. Kung naninirahan sa inyo ang Espiritu ng Diyos na siyang muling bumuhay kay Jesu-Cristo, siya ang muling bubuhay sa inyong mga katawang may kamatayan, sa pamamagitan din ng kanyang Espiritung naninirahan sa inyo” (8:9-11);

“Alam nating sa lahat ng bagay ay gumagawa ang Diyos para sa mabuti kasama ang mga nagmamahal sa kanya, silang mga tinawag ayon sa kanyang layunin” (8:28);

“Kung ang Diyos ay panig sa atin, sino ang makakalaban sa atin? Kung ang sarili niyang Anak ay hindi niya ipinagkait, sa halip ay ibinigay para sa ating lahat, hindi kaya niya ibibigay nang masagana sa atin ang lahat ng bagay? Sino ang makakapagharap ng paratang laban sa mga hinirang ng Diyos, gayong ang Diyos ang nagpapawalang-sala sa kanila? 34 Sino ang hahatol upang sila'y parusahan? Si Cristo Jesus ba na namatay, ngunit higit sa lahat ay muling binuhay, at ngayon ay nasa kanan ng Diyos upang mamagitan para sa atin? Sino ang makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ni Cristo? Ang kaguluhan kaya, ang kapighatian, pag-uusig, pagkagutom, kahirapan, panganib, o kamatayan? … Sapagkat natitiyak kong walang makapaghihiwalay sa atin sa kanyang pag-ibig. Kahit ang kamatayan o ang buhay, ang mga anghel o ang mga pamunuan at ang mga kapangyarihan, ang kasalukuyan o ang hinaharap, ang kataasan o ang kalaliman, o alinmang nilalang ay hindi makapaghihiwalay sa atin sa pag-ibig ng Diyos na ipinagkaloob sa atin sa pamamagitan ni Cristo Jesus na ating Panginoon” (8:31-39).

❖ Pamumuhay "ayon sa Espiritu"

Ito ang mga katas mula sa kapitulo at baka nais mong basahin ang lahat ng sinabi ni Pablo, bagaman titingnan natin ang ibang mga bahagi sa susunod. Nauna nating nabanggit na ang apostol ay nagbanggit sa Espiritu ng tatlong beses lamang sa mga naunang kapitulo. Kapansin-pansing ang paggamit niya ng terminolohiyang iyon ngayon ay napapadalas at ginagamit niya ito sa maraming iba't ibang paraan. Ang kanyang tema ay ang darating na pagbabago sa kalooban ng mananampalataya bilang resulta ng isang nakapagliligtas na pananampalataya at bautismo sa pangalan ni Jesus. Dati ipinaliwanag niya kung paano tayo nabautismuhan "kay Cristo", ngayon nais niyang sabihin sa atin kung paano mabubuo sa atin si Cristo - kung paano tayo magsisimulang mamuhay sa kagaya ng ginawa niya.

Narito ang iba't ibang mga terminolohiyang ginamit ni Pablo sa paglalarawan kung ano ang bagong buhay ng mananampalataya:

❏ "kay Cristo Jesus" (8: 1,2)

❏ "kautusan ng Espiritung nagbibigay-buhay" (8: 2)

❏ "namumuhay ayon sa Espiritu" (8: 4)

❏ "ayon sa Espiritu" (8: 5)

❏ "pagsunod sa Espiritu" (8: 6)

❏ "sa Espiritu" (8: 9)

❏ "naninirahan sa inyo ang Espiritu ng Diyos" (8: 9,14)

❏ "ang Espiritu ni Cristo" (8: 9)

❏ "naninirahan sa inyo si Cristo" (8:10)

❏ "ang Espiritu ng Diyos na siyang muling bumuhay kay Jesu-Cristo" (8:11)

❏ "sa pamamagitan ng Espiritu" (8:13)

❏ hindi "Espiritu ng pagkaalipin" (8:15) ngunit "ang Espiritu ng pagkupkop upang kayo'y gawing mga anak ng Diyos" (8:15)

❏ "ating espiritu" (8:16)

❏ "Espiritu bilang unang kaloob" (8:23)

❏ "kalooban ng Espiritu" (8:27)

❏ "ang Espiritu ang namamagitan para sa atin” (8:27)

❏ "ang Espiritu Santo" (9: 1)

Sa unang tingin ito ay maaari itong maging isang listahan ng nakalilitong iba't ibang mga salita, ngunit natutunan natin kung gaano kapaki-pakinabang na pag-aralan ang ating mga natuklasan at sa gayon ay mas maintindihan ang mga ito. Huminto tayo sa mga detalye at tanungin mo ang iyong sarili kung ano ang ibig sabihin ng isinusulat ni Pablo. Nagsulat siya tungkol sa bagong buhay kay Cristo. Ang kanyang tema ay: Ano ang pakiramdam sa loob kung ang isang tao ay nabautismuhan kay Cristo at binago ang kanyang relasyon sa Diyos?

❖ Pag-iisip ng Espirituwal

Nakita natin na ang unang reaksyon natin ay magtaka kung paano mapagtagumpayan ang tukso at kung paano maging matagumpay sa pamumuhay bilang isang Kristiyano. 'Hindi sa pamamagitan ng sariling tagumpay' ang apostol ay nagtapos (sa kapitulo 7); magreresulta ito sa kawalan ng pag-asa kung susubukan nating 'lumakad nang mag-isa'. Kailangan nating magpahalaga sa mga bagay na espirituwal:

“Ginawa ito ng Diyos upang ang itinatakda ng Kautusan ay matupad sa atin na namumuhay ayon sa Espiritu at hindi ayon sa hilig ng laman. Ang mga namumuhay ayon sa hilig ng laman ay walang pinapahalagahan kundi ang mga bagay na ukol sa laman; ngunit ang mga namumuhay ayon sa Espiritu ay nagpapahalaga sa mga bagay na espirituwal. Ang pagsunod sa hilig ng laman ay naghahatid sa kamatayan, ngunit ang pagsunod sa Espiritu ay nagdudulot ng buhay at kapayapaan. Kaya nga, kapag itinutuon ng tao ang kanyang pag-iisipsa mga hilig ng laman, siya'y nagiging kaaway ng Diyos sapagkat hindi siya nagpapasakop sa batas ng Diyos, at sadyang hindi niya ito magagawa. At ang nabubuhay ayon sa hilig ng laman ay hindi maaaring kalugdan ng Diyos.” (Roma 8:4-8).

Ang mga bagay na iniisip natin ay mahalaga sa ating paglalakbay sa kaharian ng Diyos. Kailangan nating tumalikod sa mga bagay na likas na nakakaakit sa atin at bumuo ng mga bagong kagustuhan at hangarin para sa mga bagay na nakalulugod sa Diyos. Na’ “kay Cristo” tayo sapagkat nabautismuhan tayo; ngayon, nais nating si Cristo ay "nasa atin". Tandaan ang dalawang magkaibang terminolohya sa listahan sa itaas: mga salitang nakasulat ng makapal na sulat.

Kaya paano natin makakamit iyon? Sa pamamagitan ng pagiging "ipinanganak ng Espiritu" - espirituwal na muling pagsilang, ganoong paraan! Ang "kautusan ng Espiritung nagbibigay-buhay" (8:3) ang ebanghelyo at kapag naintindihan at pinaniniwalaan natin ang ebanghelyo nagsisimula tayong "namumuhay ayon sa Espiritu", "sumunod sa Espiritu", hayaan ang "ang Espiritu ang namamagitan para sa atin”.

Ang ebanghelyo ay "kapangyarihan ng Diyos para sa kaligtasan ng bawat sumasampalataya" (Roma 1:16) at kapag nagsimulang gumawa ang kapangyarihang iyon sa pag-iisip ng isang tao nagsisimula itong baguhin ang kanilang pag-unawa at baguhin ang direksyong binabaybay sa kanilang buhay. Sinabi ni Pablo na sila ay "taos pusong sumunod sa katotohanan na nasa aral na ibinigay sa inyo" (6:17). Nangangahulugan ito na dapat simulan ng ebanghelyo na baguhin ang pananaw natin tungkol sa mga bagay. Ang bautismo ay naglilinis ng budhi at naglilinis ng ating panloob na damdamin at pagnanasa. Sinisimulan nito ang proseso upang gawing angkop na tirahan para sa Diyos at sa Panginoong Jesucristo ang ating buhay.

❖ Ang Diyos sa Paggawa

Hayaang ipaliwanag ng kasulatan ang Banal na Kasulatan, tulad ng natutunan nating gawin, makikita natin ang parehong apostol na nagpapaliwanag ng parehong mga bagay kapag nagsusulat sa mga mananampalataya sa Efeso, isang lungsod sa lalawigan ng Asia Minor. Tiniyak niya sa kanila na hindi nila kailangang mamuhay bilang mga Kristiyano nang mag-isa, nang walang tulong mula sa Diyos, kundi patuloy silang makikipagtulungan sa Ama para makamit ang kanilang kaligtasan. Ito ang sinabi niya:

“walang tigil ang pasasalamat ko sa Diyos para sa inyo. Hindi ko nakakalimutang ipanalangin kayo. Idinadalangin ko sa Diyos ng ating Panginoong Jesu-Cristo, ang maluwalhating Ama, na pagkalooban niya kayo ng espiritu ng karunungan at pagpapahayag tungkol sa Diyos upang lubos ninyo siyang makilala. Nawa'y liwanagan ng Diyos ang inyong mga puso upang malaman ninyo ang pag-asa na para doon ay tinawag niya kayo, kung gaano kasagana ang pagpapalang inilaan niya para sa kanyang mga banal, at kung ano ang di-masukat niyang kapangyarihan na kumikilos sa atin na mga nananalig sa kanya. Ang dakilang kapangyarihan ding iyon ang muling bumuhay kay Cristo at nag-upo sa kanya sa kanan ng Diyos sa kalangitan” (Efeso 1:16-20).

Ang mahalagang ideya dito para sa atin ay tutulungan tayo ng Diyos na magtagumpay sa pamamagitan ng karunungan at kaalaman. Ibinigay Niya sa atin ang Kanyang Salita upang tayo ay maliwanagan, at lalo nating mauunawaan ang pag-asang ibinigay sa atin. Makikipagtulungan ang Diyos sa atin sa pakikipagkaisang ito at makikipagtulungan tayo sa Panginoong Jesucristo habang tinatahak natin ang landas patungo sa Kaharian ng Diyos. May bahagi tayong parte, ngunit mayroong tayong katulong at ang tutulong sa atin ay nababalot ng lahat ng kapangyarihang kailangan upang maihatid tayo sa kaligtasan. Ang kapangyarihang ito ang siya ring kapangyarihang tumulong sa unang nagkamit ng kaligtasan at kadakilaan - ang Panginoong Jesus – ang kapangyarihan ng pagkabuhay na mag-uli: ang kapangyarihan ng Diyos para makamtan ang kabanalan.

“‘Kaya nga, mga minamahal, tulad ng inyong buong-pusong pagsunod noong ako'y kasama pa ninyo, lalo kayong maging masunurin ngayong ako'y malayo sa inyo. Pagsumikapan ninyong maging ganap ang inyong kaligtasan nang may lubusang paggalang at pag-ibig sa Diyos sapagkat ang Diyos ang kumikilos sa inyo upang inyong naisin at isagawa ang kanyang kalooban” (Filipos 2:12,13).

Ang gawaing ito ng Diyos ay makakarating sa huling yugto kung kailan, sa pagdating ni Jesus, ang kapangyarihan ng Diyos ay ipapakita nang hayagan at ang mga mortal na katawan ng mga nabautismuhang mananampalataya ay mababago tungo sa mga katawang espiritwal, tulad ng Panginoong Jesucristo. Sa parehong sulat sa mga taga-Filipos, itinuring ng apostol ang oras na iyon:

“Mula roo'y hinihintay nating may pananabik ang Panginoong Jesu-Cristo, ang ating Tagapagligtas. Sa pamamagitan ng kapangyarihang ginamit niya sa pagpapasuko sa lahat ng bagay, ang ating katawang may kahinaan ay babaguhin niya upang maging katulad ng kanyang katawang maluwalhati” (3:20,21).

Ang lahat ng ito ay mga bagay na isinulat ng apostol Pablo sa Roma 8, kabilang na ang pagbabagong tinatawag niyang "ihayag ng Diyos ang kanyang mga anak" at "pagpapalaya sa ating mga katawan" (8:19,23). Babalik tayo sa paksang iyan kalaunan, ngunit kailangan muna nating tingnan ang paksa ng Banal na Espiritu ng Diyos, at ang paraan kung paano ito gumagana sa iba pang mga bagay.

Mga Bagay na Babasahin

➔ Habang iniisip natin ang kapitulo 8 ng Roma, at babalik pa dito kalaunan, ang pagbabasa ng kapitulong iyon, o pagbabasang muli nito, ay talagang makakatulong.

➔ Kung hindi mo pa nabasa ang Efeso 2 sa simula ng kabanatang ito, basahin ito ngayon, at pansinin ang maingat na paghahambing ng apostol sa pagitan ng mga bagay kung wala si Cristo at kung paano ang ito kapag tinaggap natin siya bilang ating Panginoon at Tagapagligtas.

Mga Katanungang Sasagutin

15.1 Ano ang ibig sabihin ni Pablo sa Kapitulo 8 nang ihambing niya ang pamumuhay "sa laman" sa pamumuhay "sa Espiritu"? (8:1-11)

15.2 Ano ang ibig sabihin ni Jesus nang sabihin niya kay Nicodemo (sa Juan 3) na kailangan siyang "ipanganak na muli"? Tinutukoy ba niya ang bautismo o ang iba pa?