ANO BA ANG NALALAMAN NATIN TUNGKOL KAY JESUS?

Si Jesucristo ay ang panghuli at ganap na paghahayag ng Diyos ng Kanyang pag-uugali. Ngunit ano nga ba ang eksaktong nalalaman natin tungkol kay Jesus - lalo na tungkol sa kanyang persona at layunin? Gaano siya kahalaga sa layunin ng Diyos, at ano ang eksaktong kaugnayan ng Diyos kay Jesus? Ito ang malaking katanungan na dapat nating pag-isipan ngunit, tulad nga ng nakita natin, ang mga ito ay mahalaga. Si Jesus mismo ang nagsabi na ang buhay na walang hanggan ay nakasalalay sa ating pagkakilala sa Diyos at sa kanyang sarili; o, tulad ng sabi niya:

"Ito ang buhay na walang hanggan: ang makilala ka nila na iisang tunay na Diyos, at si Jesucristo na iyong isinugo" (Juan 17: 3).

Ang sulat na isinulat ni apostol Pablo sa mga taga-Roma ang lagi nating ginagamit bilang panimulang punto para dito. Susundan natin ang paliwanag ni Pablo tungkol sa kung ano ang bumubuo sa evangelio ng Diyos kapag naayos na natin ang mga pauna at mahahalagang isyung ito.

Kaya, ano ang natutunan natin mula sa Roma tungkol sa pagkatao, kalikasan at gawain ng Panginoong Jesus? Sa oras na ito titingnan natin ang unang walong kapitulo upang makita kung ano ang sinabi ni Pablo tungkol sa kanya. Kung binabasa mo ang Sulat na malapit sa iyong notebook, maaari mong gawin muna ang pagsasanay na iyon at ihambing ang iyong mga natuklasan sa listahang ito.

Ang   natututunan natin tungkol kay Jesus

Roma 1:1

Si Jesus ay Panginoon at Guro ni Pablo; tinawag niya siya upang maging   isang apostol

Roma 1:2

Siya ay Anak ng Diyos; nagmula kay David "ayon sa laman" at   idineklarang Anak ng Diyos sa pamamagitan ng kanyang pagkabuhay na mag-uli

Roma 1:7

Parehong ang Ama at ang Panginoong Jesus ay nagbigay ng biyaya at   kapayapaan

Roma 1:1,9

Ang evangelio ng Diyos ay evangelio din ng Kanyang Anak

Roma 2:16

Hahatulan ng Diyos ang sangkatauhan sa pamamagitan ni Jesucristo

Roma 3:22,24

Kung may pananampalataya tayo kay Jesus, maaari tayong mapabilang na   tama/tuwid sa Diyos, sapagkat si Jesus ay nagdala ng pagtubos sa kasalanan

Roma 5:6,8,10

Si Cristo ay namatay para sa mga hindi makadiyos - para sa atin!

Roma 5:15-19

Kung saan ang isang tao (Adan) ay nagdala ng kamatayan at pagkawasak,   ang ibang tao (Jesus) ang nagpawalang-bisa ng pinsalang iyon

Roma 6:4

Kung tayo ay nagkakaisa kay Jesus - sa kanyang kamatayan at pagkabuhay   na mag-uli, sa pamamagitan ng bautismo - maaari tayong magsimula ng isang bagong   buhay

Roma 6:9

Ang Panginoong Jesus na muling nabuhay ay hindi na sakop ng kamatayan

Roma 8:3

Ipinadala ng Diyos ang Kanyang sariling Anak sa katulad na makasalanang   laman upang matupad ang kinakailangan ng Batas - ang pagiging matuwid.

Roma 8:34,39

Si Jesus ay binuhay mula sa mga patay (ng Diyos) at ngayon ay nakaupo sa   kanang kamay ng Diyos upang mamagitan para sa atin, sapagkat mahal din niya   tayo!

Ang maikling pagsisiyasat na ito ay ginagawang maliwanag ang isang bagay: si Jesucristo ay nasa sentro ng hangarin ng Diyos. Siya ay totoong mahalagang bahagi ng evangelio ng Diyos sapagkat sa pamamagitan niya, at sa pamamagitan lamang niya tayo maaaring ituring na "matuwid ng Diyos". Maaari Niya tayong tubusin mula sa kasalanan at kamatayan sapagkat napawalang-bisa niya ang pinsalang ginawa ni Adan sa sangkatauhan. Si Jesus na nakaupo sa kanang kamay ng Diyos sa langit, na binuhay ng Diyos mula sa mga patay, ay wala nang kamatayan at namamagitan para sa atin dahil mahal niya tayo.

❖ Si Jesus na Tao

Kapag ipinapaliwanag ang kahalagahan ng gawain ni Jesus, tatlong beses tinutukoy ni Pablo ang paraan ng pagsilang kay Jesus at ng kinalabasan ng kanyang kalikasan. Narito ang mga sipi:

“Mula kay Pablo na isang lingkod ni Cristo Jesus, tinawag upang maging apostol at hinirang upang mangaral ng Magandang Balita ng Diyos. Ang Magandang Balitang ito na ipinangako niyo noong una pa man sa pamamagitan ng mga propeta, at sinasabi sa mga Banal na Kasulatan, ay tungkol sa kanyang Anak, ang ating Panginoong Jesu-Cristo. Tungkol sa kaniyang pagiging tao, siya’y ipinanganak mula sa lahi ni David; subalit tungkol sa kanyang pagkaDiyos, pinatunayan ng Banal na Espiritu na siya ay Anak ng Diyos sa pamamagitan ng isang makapangyarihang gawa, ang kanyang muling pagkabuhay” (Roma 1: 1-4);

“Ang kasalanan ay pumasok sa sanlibutan sa pamamagitan ng isang tao, at ang kamatayan ay pumasok sa pamamagitan ng kasalanan. Dahil dito, lumaganap ang kamatayan sa lahat ng tao sapagkat ang lahat ay nagkasala...Totoong maraming tao ang namatay dahil sa kasalanan ng isang tao. Ngunit ang kagandahang-loob ng Diyos ay mas dakila, gayundin ang kanyang walang bayad na kaloob sa maraming tao sa pamamagitan ng kagandahang-loob ng isang tao, si Jesu-Cristo...Sa pamamagitan ng pagsuway ng isang tao, naghari ang kamatayan. Ngunit sa pamamagitan ng isang tao, si Jesu-Cristo, ang mga taong pinagpala nang sagana at itinuring na matuwid ng Diyos ay maghahari sa buhay” (5:12-17);

“Ginawa ng Diyos ang hindi kayang gawin ng Kautusan dahil sa kahinaan ng tao. Isinugo niya ang kanyang sariling Anak sa anyo ng taong makasalanan upang pawiin ang kasalanan. Sa gayon, hinatulan na niya ang kasalanang umaalipin sa tao. Ginawa ito ng Diyos upang ang itinatakda ng Kautusan ay matupad sa atin na namumuhay ayon sa Espiritu at hindi ayon sa hilig ng laman” (8:3,4).

Mayroong ilang mga napakahalagang puntong binibigkas dito, kahit na hindi kaagad mahahalata. Una, ipinaliwanag ni Pablo na ang Panginoong Jesucristo ay miyembro ng sangkatauhan, na nagmula siya kay Haring David. Pagkatapos ay itinabi niya si Jesus kay Adan, sapagkat si Jesus ang tao na natanggal ang kaguluhan na dinala ni Adan sa sanlibutan. Kung saan nabigo si Adan, nagtagumpay si Jesus. Ang pagiging matuwid ni Jesus ang nag-alis ng mga epekto ng kawalang katarungan ni Adan. Sa gayon ang kasalanan ay nahatulan sa mismong lugar kung saan ito ay naging pinakamabisa - "sa laman" (ang mga salitang ito ay isa pang paraan ng pagsasabi ng "sa loob ng likas na katangian ng tao"). Si Jesus ay masunurin sa kanyang Ama sa lahat ng bagay, kung kaya't nagtagumpay siya kung saan nabigo si Adan. Ang kaibahan na ito sa pagitan nina Adan at Jesus ay itinampok ni Paul sa Roma kapitulo 5, tulad ng makikita natin. Subalit may mga mahahalagang punto para maunawaan natin ang yugtong ito:

1. Ang dakilang pagbaliktad ng kapalaran ng tao ay naganap sapagkat sinugo ng Diyos ang Kanyang Anak at pagkatapos ay binuhay Siya mula sa mga patay upang umupo sa Kanyang sariling kanang kamay, sa kapangyarihan at dakilang kaluwalhatian.

2. Si Jesus ay isang tao, hindi isang Diyos na nag-anyong tao, sapagkat siya ay tinukso ngunit tumalima, at siya ay namatay, dahil sa pagiging mortal at hindi imortal.

3. Siya ay sumunod, naghirap at namatay para sa atin, upang mailigtas tayo mula sa kasalanan at ipakita sa atin kung paano mamuhay sa paraang tama sa Diyos.

❖ Nagmula kay David

Sa palagay mo, bakit ang unang sinabi ni Pablo tungkol kay Jesus ay ‘siya ay nagmula kay David’, kaysa kay Adan? Ang palatandaan ay nasa pambungad na talata ng Roma kung saan sinabi ng apostol na siya ay: "hinirang upang mangaral ng Magandang Balita ng Diyos. Ang Magandang Balitang ito na ipinangako niyo noong una pa man sa pamamagitan ng mga propeta, at sinasabi sa mga Banal na Kasulatan, ay tungkol sa kanyang Anak, ang ating Panginoong Jesu-Cristo. Tungkol sa kaniyang pagiging tao, siya’y ipinanganak mula sa lahi ni David”. Minsan sinabi ng isang propeta kay David na balang araw ay magkakaroon siya ng isang makapangyarihang inapo na mamahala sa kanyang kaharian magpakailanman. Inihayag ni Pablo na si Jesus ang pinakahihintay, na ang pagdating ay yaong nasa propesiya.

Nakita natin na ang buhay ni Jesus ay kamangha-manghang inilarawan na noon ng mga propeta ng Diyos, daan-daang taon bago ang kanyang pagsilang at natupad ang detalyadong mga hulang iyon. Ang kakayahang talakayin ang mga kaganapan sa hinaharap na may ganap na kawastuhan ay isa sa mga ebidensya na mayroong Diyos at ang Kanyang Salita ay ganap na totoo. Tiningnan natin ang ilan sa mga propesiyang iyon ngunit mayroong higit pa kaysa sa isinasaalang-alang natin. Ang pagdating ni Jesus - ang Mesiyas ng Lumang Tipan - ay isang mahalagang aspeto ng kagandahang-loob ng layunin ng Diyos.

Ang kauna-unahang pangako na ginawa ng Diyos sa sangkatauhan ay tungkol sa pagdating ng isang Tagapagligtas na magliligtas sa sangkatauhan mula sa kasalanan at kamatayan (Genesis 3:15). Sa pagdaan ng panahon mas marami pang mga pangako ang ginawa tungkol sa Darating. Sinabi kay Abraham na ang Tagapagligtas na ito ay magdadala ng pagpapala sa lahat ng mga bansa (Genesis 22: 17,18); Sinabi kay Moises na siya ay magiging "isang propetang katulad mo" (Deuteronomio 18:18); Si Joshua ay may parehong pangalan kay Jesus, at dinala niya ang Israel sa ipinangakong Lupain. At nang maghari ang mga hari sa Israel, mula noong mga 1000 B.C. pasulong, ang mga pangako ng Diyos ay lalong pinalaki.

Si Haring David ay isang tao na labis na minahal ng Diyos, at naghari siya sa bansang Israel na noon ay bumubuo sa kaharian ng Diyos sa lupa. Sapagkat ito ay kaharian ng Diyos, at hindi kanyang sarili, wala siyang karapatang umasa si David na ang kanyang pamilya ang magpapatuloy sa pamumuno. Wala sa kanyang mga anak na kanyang hinalinhan ang nagtagumpay sa trono. Si Haring Saul at ang kanyang tatlong anak ay pawang namatay sa labanan at, dahil siya ang kauna-unahang hari ng Israel, walang malinaw na pagkaunawa tungkol sa linya ng mga hari. Tiyak na iniiwan nito ang bawat isa sa pakiramdam na hindi sigurado ang mga bagay, lalo na sa anumang mga pangmatagalang plano na maaaring mayroon sila para sa kaharian.

Natugunan ng Diyos ang mga alalahaning iyon sa pamamagitan ng pagbibigay kay David ng ilang pangmatagalang mga pangako at sa pamamagitan ng paglalatag ng kung ano ang kailangan niyang gawin at ng kanyang mga inapo, kung nais nilang magpatuloy bilang Kanyang hinirang na mga hari. Magkakaroon tayo ng pagkakataong suriin nang mas detalyado ang mga pangakong ito sa kalaunan, kapag sisiyasatin natin ang katuruan ng Bibliya tungkol sa Kaharian ng Diyos at ang papel ng Israel sa layunin ng Diyos. Para sa ating mga kasalukuyang hangarin, isang aspeto lang muna ang kailangan nating pansinin sa ipinangako kay David, ngunit makikita mong kapaki-pakinabang na basahin ang buong 2 Samuel Kapitulo 7, kung hindi ka pa pamilyar dito. Narito ang bahagi na tinitingnan natin ngayon:

“Pagkamatay mo, isa sa mga anak mong lalaki ang hahalili sa iyo bilang hari, at papatagin ko ang kanyang kaharian. Siya ang kanyang angkan magmumula ang maghahari sa aking bayan magpakailanman, Ako’y kanyang magiging ama at siya’y aking magiging anak. Kung siya’y magkakasala, paparusahan ko siya tulad ng pagpaparusa ng ama sa nagkakasalang anak. Ngunit ang paglingap ko sa kanya’y hindi magbabago, di tulad ng nagyari kay Saul. Magiging matatag ang iyong trono magpakailanman” (2 Samuel 7:12-16).

Ang inapo ni David - at ang wika ay natatangi sa pagsasabi ng "siyang magmula sa iyo" - ay ang magtitiyak sa pagpapatuloy ng kaharian. Magkakaroon ng isang napakahalagang inapo - isang espesyal na anak. Matapos ang mga araw ni David (mga 1000 taon na ang lumipas tulad ng nangyari), ang anak na iyon ay talagang isinilang, "nagmula kay David" (Roma 1: 3), at siya rin ay sariling Anak ng Diyos. Syempre, maraming iba pang mga naging anak si David bago iyon, at ang humalili ang namuno bilang mga hari sa Jerusalem nang higit sa 350 taon.

Marami sa mga hari na naghari sa trono ni David ay napaka-makasalanan at dinisiplina ng Diyos. Kalaunan ay natapos ang kaharian ng Diyos nang ang huling hari - isang lalaking nagngangalang Zedekia - ay tinanggal mula sa trono. Ang sumunod na higit 600 taon sa panahong ang Israel ay walang naging hari. Ang kanilang tanging pag-asa sa kalayaang pampolitika ay ang propesiya ng mga propeta: ang pagdating ng isang Tagapagligtas at Tagapagtubos. Sapagkat, nang magwawakas na ang kaharian, sinabi ng propetang si Ezekiel na wala nang pag-asa, hanggang sa pagdating ng isang ipinangakong Tagapagligtas na maghahari bilang Hari:

“Akong si Yahweh ang maysabi nito: Hubarin mo na ang iyong turbante at korona. Mababaligtad na ang dating katayuan: ang hamak ay dadakilain at ang mga namamahala ay aalisin sa tungkulin. Lubusan kong wawasakin ang lunsod sa pamamagitan ng taong pinili ko upang magsagawa nito” (Ezekiel 21:26,27).

Kaya't, nang simulan ng apostol ang kanyang sulat sa mga taga-Roma sa pamamagitan ng pagpapahayag na si Jesus ay nagmula kay Haring David, "ayon sa laman", sinasabi niya na ang pinakahihintay na Tagapagligtas ay dumating na. Dahil, sa parehong pangungusap, sinabi ni Pablo na siya ay kapwa anak ni David at "Anak ng Diyos". Si Jesus ay ipinahayag bilang Anak ng Diyos sa pamamagitan ng kanyang pagkabuhay na muli mula sa mga patay - isang uri ng pangalawang kapanganakan, at pagkatapos ay binigyan siya ng walang kamatayang buhay ng Diyos.

Hindi ito nangangahulugan na si Jesus ay naging Anak lamang ng Diyos nang siya ay binuhay ng Diyos mula sa mga patay. Nilinaw ng banal na kasulatan na si Jesus ay Anak ng Diyos mula pa noong siya ay ipinanganak (tingnan sa Lucas 1:35). Ang naging malinaw ay ang Diyos ay gumamit ng maraming mga pagkakataon upang ipahayag ang katotohanan na si Jesus ay Kanyang Anak, at nasiyahan Siya sa pag-uugali ni Jesus. Sinabi niya ito sa kanyang bautismo (Mateo 3:17), sa pagbabagong-anyo (17: 5) at, tulad ng sinabi ngayon ni Pablo, ang muling pagkabuhay mula sa mga patay ay ang huling tatak ng pag-apruba ng Diyos. Siya ay "pinatunayan ng Banal na Espiritu na siya ay Anak ng Diyos sa pamamagitan ng isang makapangyarihang gawa, ang kanyang muling pagkabuhay" (Roma 1: 4).

❖ Nagmula kay Adan

Ang mga salitang "ayon sa laman" ay nagsasabi sa atin ng higit pa sa katotohanang si Haring David ay miyembro ng angkan ng pamilya na kinabibilangan din ni Jesus. Iyan ang totoo, tulad ng ipinakita ng talaangkanan ni Jesus. Ngunit nang itala ni Mateo ang mga ninuno ni Jesus nagsimula siya, katulad ni Pablo, sa pahayag na ito:

“Ito ang talaan ng mga ninuno ni Jesu-Cristo na mula sa angkan ni David na mula naman sa lahi ni Abraham” (Mateo 1: 1).

Ang kanyang partikular na binigyang-diin, dahil siya ay nagsusulat lalo na para sa mga Hudyo, ay upang ipakita na si Jesus ay ang pinakahihintay na inapo nina Abraham at David - siyang tinutukoy sa mga dakilang pangako. Sa gayo'y nasiyahan si Mateo na tukuyin ang pinagmulang angkan hanggang kay Abraham, ang ama ng lahi ng mga Hudyo, ngunit hindi na malayo. Si Lucas, na sumulat para sa iba't ibang mga mambabasa, marahil para sa mga Hentil, ay tinukoy ang angkan pabalik mismo sa mga pinagmulan nito, na nagtatapos sa:

“Si Sala ay anak ni Cainan, na anak ni Arfaxjad na anak ni Shem. Si Shem ay anak ni Noe, na anak ni Lamec na anak ni Matusalem na anak ni Enoc. Si Enoc ay anak ni Jared na anak ni Mahalaleel na anak ni Kenan. Si Kenan ay anak ni Enos na anak ni Set na anak ni Adan na anak ng Dios” (Lucas 3: 36-38).

Nilalang ng Diyos si Adan mula sa alabok ng lupa at hininga ang espiritu ng buhay sa kanya. Ipinanganak si Jesus "ayon sa laman" ng birhen na si Maria, at ang pananalitang iyon mismo ay nagdudulot ng maraming kahulugan. Maraming sinasabi si Pablo tungkol sa kung ano ang ibig sabihin ng maipanganak sa paraang iyon. Samantala sa kanyang sulat sa Roma, sasabihin niya ang mga bagay na ito:

“Noong tayo’y namumuhay pa ayon sa ating likas na pagkatao, ang ating mga masasamang hilig na pinupukaw ng Kautusan ay nag-uudyok sa mga bahagi ng ating katawan na gumawa ng mga bagay na hahantong sa kamatayan...Alam kong walang mabuting bagay na naninirahan sa aking katawang makalaman. May kakayahan akong naisin ang mabuti, ngunit hindi ko nga lamang ito magawa. Sapagkat hindi ko ginagawa ang mabuting gusto ko, ang masamang hindi ko gusto ang siya kong ginagawa...Sa pamamagitan ng aking isip, pinaglilingkuran ko ang Kautusan ng Diyos, ngunit sa pamamagitan ng aking katawang makalaman ay pinaglilingkuran ko ang tuntunin ng kasalanan. Ang mga namumuhay ayon sa hilig ng laman ay walang pinapahalagahan kundi ang mga bagay na ukol sa laman; ngunit ang mga namumuhay ayon sa Espiritu ay nagpapahalaga sa mga bagay na espiritwal. Ang pagsunod sa hilig ng laman ay naghahatid sa kamatayan ngunit ang pagsunod sa Espiritu ay nagdudulot ng buhay at kapayapaan. Kaya nga, kapag itinutuon ng tao ang kanyang pag-iisip sa mga hilig ng laman, siya’y nagiging kaaway ng Diyos sapagkat hindi siya nagpapasakop sa sa batas ng Diyos, at sadyang hindi niya ito magagawa. At ang nabubuhay ayon sa hilig ng laman ay hindi maaaring kalugdan ng Diyos” (Roma 7: 5,18-19,25; 8: 5-8).

Ito ay isang kapansin-pansin na pagkondena sa kalikasan ng tao. Kinumpirma ng apostol kung ano ang ating isinasaalang-alang nang mas maaga, na ang likas na katangian ng tao ay masama pagkatapos ng kasalanan ni Adan. Ito ay natural na hilig na malayo sa Diyos. Sa ating buhay, una at pinakamahalaga sa lahat ay hinahangad nating kalugdan ang ating sarili. Tulad ng ipinahahayag ngayon ni Pablo, "itinutuon natin (ang ating) pag-iisip sa mga hilig ng laman" at likas na "nagiging kaaway ng Diyos" sapagkat ayaw nating magpasakop sa Kanyang matuwid na Batas. Nangangailangan ito ng isang personal na desisyon at pagbabago ng kalooban bago natin mabago ng direksyon at hanapin ang mga bagay ng Diyos. Tinawag ni apostol Pablo ang bagong direksyong ito na pamumuhay "ayon sa Espiritu" (Roma 8: 4,5).

❖ Ipinanganak “ayon sa laman”

Isaalang-alang ang malaking implikasyon ng kung ano ang ibig sabihin ng manunulat na may patnubay ng Espiritu na, sa simula ng sulat na ito, sinabi ni Pablo na ang Panginoong Jesu-Cristo ay ipinanganak "ayon sa laman" (Roma 1: 3). Upang ang kanyang pananalita ay hindi mabago sa buong sulat, sinabi niya na si Jesus ay ipinanganak na may katulad na likas na katangian na mayroon tayo. Ito ang kalikasang minana natin mula sa ating ninuno na si Adan. Kaya't nakibahagi din si Jesus sa:

➔ mga likas na ugali at damdamin na tumukso sa kanya na kalugdan ang kanyang sarili kaysa sa kanyang Ama; at mula rito

➔ isang likas na pagkahilig sa hindi pagnanais na sumunod sa Diyos.

Hindi lamang ito sinabi sa atin ni Pablo - ito ay hindi nagbabagong katuruan ng Bagong Tipan. Nang ipanganak si Jesus ay minana niya ang ating kalikasan at lubos na nakibahagi sa ating mga problema, na parehong mula sa loob at labas. Narito ang ilan sa mga katuruang ito; ang unang sipi ay lalong nagbibigay diin:

“Dahil ang mga anak na tinutukoy niya ay tao, naging tao rin si Jesus at tulad nila’y may laman at dugo. Ginawa niya ito upang sa pamamagitan ng kanyang kamatayan ay mawasak niya ang diyablo na siyang may kapangyarihan s kamatayan. Sa pamamagitan ng kanyang kamatayan ay pinalaya niya ang lahat ng tao na buong buhay nila’y inalipin ng takot sa kamatayan. Hindi ang mga anghel ang kanyang tinutulungan, sa halip ay ang mga anak ni Abraham. Kaya’t kinakailangang matulad siya sa kanyang mga kapatid sa lahat ng paraan. Upang siya’y maging isang Pinakapunong Pari na mahabagin at tapat na naglilingkod sa Diyos at nag-aalay ng handog para mapatawad ang mga kasalanan ng tao. At ngayo’y matutulungan niya ang mga tinutukso, sapagkat siya man ay tinukso at nagdusa” (Hebreo 2: 14-18);

“Ang ating Pinakapunong Paring ito ay nakakaunawa sa ating mga kahinaan sapagkat tulad natin, tinukso siya sa lahat ng paraan, subalit kailanma’y hindi siya nagkasala” (Hebreo 4: 15);

“Pumunta siya sa kanyang bayan ngunit hindi siya tinanggap ng sarili niyang kababayan. Subalit ang lahat ng tumanggap at sumampalataya sa kanya ay binigyan niya ng karapatang maging anak ng Diyos. Sila ay naging anak ng Diyos, hindi dahil isinilang sila ayon sa kalikasan o sa kagustuhan o sa kagagawan ng tao, kundi ayon sa kalooban ng Diyos” (Juan 1: 11-14);

“Huwag ninyong ibigin ang sanlibutan o ang mga bagay na nasa sanlibutan o ang mga bagay na nasa sanlibutan. Ang umiibig sa sanlibutan ay hindi umiibig sa Ama. Ang lahat ng nasa sanlibutan, ang pagnanasa ng laman, ang pagnanasa ng mga mata, at ang pagmamalaki sa buhay na ito ay hindi nagmumula sa Ama kundi sa sanlibutan. Mawawala ang sanlibutan at ang lahat ng mga bagay na pinagnanasahan ng tao, ngunit ang mga sumusunod sa kalooban ng Diyos ay mabubuhay magpakailanman...kung ipinapahayag nila na si Jesu-Cristo ay dumating bilang tao. Kung hindi gayon ang kanilang ipinapahayag tungkol kay Jesus, hindi mula sa Diyos ang espiritung nasa kanila” (1 Juan 2: 15-17; 4: 2-3).

Kung isasaalang-alang mo ang mga totoong sinasabi ng Banal na Kasulatan, malinaw na ipinanganak si Jesus na may damdamin at pagnanasang katulad ng nararanasan natin. Kailangang ganoon ang maranasan niya, ang eksaktong nararamdaman natin, at kinakailangang mapagtagumpayan ang mga damdaming iyon. Dagdag dito mapapansin mo na ang mga taong nagtuturo na si Jesus ay hindi nagkibahagi sa ating kalikasan ay "hindi mula sa Diyos" - isang malakas na pahayag ni apostol Juan na nagbabala sa atin sa kahalagahan ng pag-unawa sa mga tamang bagay tungkol sa layunin ng Diyos.

❖ Natukso ngunit hindi Nadaig

Mayroong isang mahalagang pagkakaiba, gayunpaman, na kailangan nating maunawaan sa yugtong ito. Nakita natin na ang Banal na Kasulatan ay naglalarawan sa Panginoong Jesus bilang isang tao - tulad ni Adan. Ang pagkakaiba sa kanilang dalawa ay sentro ng argumento ni Pablo sa Roma kapitulo 5 at sa iba pang dako:

“Sa pamamagitan ng pagsuway ng isang tao, naghari ang kamatayan. Ngunit sa pamamagitan din ng isang tao, si Jesu-Cristo, ang mga taong pinagpala nang sagana at itinuring na matuwid ng Diyos ay maghahari sa buhay” (Roma 5:17);

“Sapagkat kung paanong namamatay ang lahat dahil sa kanilang kaugnayan kay Adan, gayundin naman, mabubuhay ang lahat dahil sa kanilang kaugnayan kay Cristo...ang unang tao, si Adan, ay nilikhang binigyan ng buhay; ang huling Adanay espiritung nagbibigay-buhay” (1 Corinto 15: 22,45).

Hindi sinabi ni Pablo na inako ni Jesus ang anyo ng sangkatauhan, o siya ay pansamantalang naging tao sa isang yugto ng kanyang pag-iral. Siya ay naging, at siya ay isang tao. Kahit na sa kasalukuyan niyang pag-iral sa langit, ngayong si Jesus ay ginawang walang kamatayan at naluwalhati, siya ay isang tao pa rin. Sa pag-upo sa kanang kamay ng Diyos ay maaari na siyang kumilos bilang ating tulay sa Diyos - ang ating tagapamagitan. Siya ang akma sa papel na iyon sapagkat alam niya nang eksakto kung ano ang ating pinagdadaanan sa pakikibaka natin laban sa kasalanan. At kapag siya ay bumalik sa lupa upang hatulan ang sanlibutan sa ngalan ng Diyos, si Jesus ay magiging isang tao pa rin - sapagkat iyon ang kanyang mahalagang kalikasan. Ito ang palatandaan ng lahat ng nagawa ni Jesus, na kahit na nakibahagi siya sa ating kalikasan ay napagtagumpayan niya iyon at hindi siya nagpadaig, tulad ng sa lahat. Marahil iyon ang dahilan kung bakit ang kanyang paboritong paraan ng pagtukoy sa kanyang sarili ay bilang "Anak ng tao":

“Sapagkat iisa ang Diyos at iisa ang tagapamagitan sa Diyos at sa mga tao, ang taong si Cristo Jesus” (1 Timoteo 2: 5);

“Sapagkat darating ang Anak ng Tao na kasama ang kanyang mga anghel, at taglay ang dakilang kapangyarihan ng kanyang Ama. Sa panahong iyo’y gagantimpalaan niya ang bawat tao ayon sa ginawa nito. Tandaan ninyo; may ilan sa inyong naririto na hindi mamamatay hangga’t hindi nila nakikita ang Anak ng Tao na dumarating bilang hari” (Mateo 16:27,28);

“Sapagkat itinakda na niya ang araw ng paghuhukom sa sanlibutan, at ito’y buong katarungan niyang gagawin sa pamamagitan ng isang tao na kanyang hinirang. Pinatunayan niya ito sa lahat nang muli niyang binuhay ang taong iyon” (Mga Gawa 17:31).

Ang kapansin-pansin at kamangha-manghang bagay na nangyari noong si Jesus ay ipinanganak at nabuhay sa sanlibutan ay, bagaman siya ay tinukso at sinubukang tulad ng sa atin, hindi siya kailanman nagkasala. Ito ang mahalagang pagkakaiba na kailangan maging malinaw sa atin. Kapag natutukso tayong gumawa ng mga maling bagay, ng mga kaisipang natural na nangyayari sa atin, ang pag-iisip na iyon mismo ay hindi mali. Si Jesus mismo ang nagsabing natural na nangyayari iyon: bahagi ito ng kalikasan ng tao. Nagkakasala tayo kapag binibigyan natin ng daan ang mga kaisipang iyon at hinayaan natin ang mga ideya na mabuo nang hindi nasusuri, hanggang sa maging mga bagay na nais nating gawin.

Naisaalang-alang na natin ito, ngunit dalawa sa Kasulatan na tiningnan natin noon ay magpapaalala sa atin na ang tukso ay hindi kasalanan:

“Hindi ba ninyo nalalaman na anumang pumapasok sa bibig ay tumutuloy sa tiyan at pagkatapos ay idinudumi? Ngunit ang lumalabas sa bibig ay nanggagaling sa puso. Iyan ang nagpaparumi sa tao. Sapagkat sa puso nanggagaling ang masasamang kaisipan, pagpatay, pangangalunya, pakikiapid, pagnanakaw, at paninirang-puri. Iyan ang nagpaparumi sa tao sa paningin ng Diyos” (Mateo 15: 17-20);

“Huwag sabihin ninuman na tinutukso siya ng Diyos kapag siya’y dumaranas ng pagsubok, sapagkat ang Diyos ay hindi maaaring matukso at hindi rin naman niya tinutukso ang kahit sino. Natutukso ang tao kapag siya’y naaakit at nagpapatangay sa kanyang sariling pagnanasa. At ang pagnanasa kapag naitanim sa puso ay nagbubunga ng kasalanan; at ang kasalanan, sa hustong gulang ay nagbubunga ng kamatayan” (Santiago 1: 13-15).

❖ Walang Pagkakasalang Anak ng Diyos

Si Jesus ay tinukso at sinubukan sa lahat ng mga uri ng bagay, kung minsan kahit ng kanyang mga alagad noong nais nilang iwasan niya ang krus at maghanap na lang ng mas madaling paraan. Siya ay may kapangyarihan at oportunidad na bukas sa kanya na hindi nakagulo sa atin, at siya ay naitulak hanggang sa limitasyon ng pagdurusa at kalungkutan na hindi natin naranasan, at nakatulong sa kanyang pag-unlad na espiritwal. Sa kabila ng lahat ng iyon, ang kamangha-manghang bagay ay yaong si Jesus ay hindi kailanman lumabag sa batas ng Diyos sa pag-iisip, salita o gawa. Maririnig mo ang tala ng pagtataka sa Banal na Kasulatan na naglista ng kamangha-manghang mga nakamit:

“Ang ating Pinakapunong Paring ito ay nakakaunawa sa ating mga kahinaan sapagkat tulad natin, tinukso siya sa lahat ng paraan, subalit kailanma’y hindi siya nagkasala” (Hebreo 4:15);

“Noong si Jesus ay namumuhay pa rito sa lupa, siya’y nanalangin at lumuluhang akiusap sa Diyos na makakapagligtas sa kanya sa kamatayan. At dininig siya ng Diyos dahil lubusan siyang nagpakumbaba. Kahit na siya’y Anak ng Diyos, natutunan niya ang tunay na kahulugan ng pagsunod sa pamamagitan ng pagtitiis. At nang siya’y maging ganap, siya ang naging sanhi upang magkamit ng walang hanggang kaligtasan ang lahat ng mga masunurin sa kanya” (Hebreo 5:7-9);

“Ang pagtitiis ng hirap ay bahagi ng pagkatawag sa inyo ng Diyos, sapagkat nang si Cristo ay magtiis para sa inyo, nag-iwan siya sa inyo ng isang halimbawa na dapat ninyong lubos na tularan. Hindi siya gumawa ng anumang kasalanan, o nagsinungaling kailanman. Nang siya’y insultuhin, hindi siya gumanti ng insulto. Nang siya’y pahirapan, hindi siya nagbanta; sa halip, pinaubaya niya ang lahat sa Diyos na makatarungan kung humatol” (1 Pedro 2: 21-23);

“Hindi nagkasala si Cristo, ngunit alang-alang sa atin, siya’y itinuring na makasalanan upang sa pakikipag-isa natin sa kanya ay maging matuwid tayo sa harap ng Diyos” (2 Corinto 5:21);

“Nalalaman ninyong naparito si Cristo upang pawiin ang ating mga kasalanan, at siya’y walang kasalanan”(1 Juan 3: 5).

❖ "Hindi ang aking kalooban"

Yaong si Jesus na nagtagumpay sa tukso ay isa sa mga kababalaghan ng Salita ng Diyos at dapat tayong maging mapagpahalaga at magpasalamat. Ito ay napakahirap makamit na tagumpay; hindi madali! Kung sa tingin natin hindi totoong tinukso si Jesus at lumilitaw lamang na nakikipaglaban laban sa kasalanan, isipin natin ang tungkol sa kanyang panloob na pakikibaka sa Hardin ng Gethsemane. Ito ay isang tagpo sa hardin - sa Eden - kung saan nabigo si Adan. Ngayon ang tao na isinugo ng Diyos upang alisin ang lahat ng dulot na pinsala ay masumpungan sa isang hardin sa taimtim na nagdarasal sa kanyang Ama.

“Pagdating doo’y sinabi niya sa kanila, ‘Manalangin kayo upang hindi kayo madaig ng tukso.’ Iniwan niya sila at pumunta sa di-kalayuan, at doo’y lumuhod at nanalangin. Sabi niya, ‘Ama, kung loloobin mo, ilayo mo sa akin ang kopang ito, ngunit huwag ang kalooban ko ang masunod, kundi kalooban mo.’ At nagpakita sa kanya ang isang anghel mula sa langit at pinalakas ang loob niya. Dala ang matinding hinagpis, siya’y nanalangin nang lalong taimtim, at pumatak sa lupa ang kanyang pawis na parang malalaking patak ng dugo” (Lucas 22: 40-44).

Malinaw na kinailangan ng Panginoong Jesus ang pagpayag ng kanyang sarili bagaman nalalaman niya ang lahat ng kanyang kakaharapin. Tandaan na hindi tulad natin, ang kanyang buhay ay nailatag na nang maaga, at sa gayon ay mayroon siyang detalyadong larawan tungkol sa darating - ang pagdurusa, kahihiyan, pagkapahiya sa publiko, paghihiwalay mula sa Diyos, ang pagtataksil at pagkahiwalay ng kanyang mga alagad at marami higit pa. Hindi nakakagulat na siya ay "nasa matinding paghihirap"; ngunit ang lalong kamangha-mangha ay handa niyang tiisin ang lahat ng iyon para sa atin. Mayroong dumating, sa wakas, na handang isantabi ang kanyang sariling kalooban upang magawa niya ang lahat ng nais ng kanyang Ama. Ito ay isang mahalagang punto ng pagbabago sa kasaysayan ng sangkatauhan; muli ang siyang hinihintay mula sa Lumang Tipan ng Banal na Kasulatan.

❖ Kusang-loob at Masunurin

Isang libong taon bago isinilang si Jesus, si Haring David ay binigyang inspirasyon ng Diyos na isulat ang mga salitang ito tungkol sa darating na Tagapagligtas:

“Ang mga pang-alay, pati mga handog, at ang mga hayop na handang sunugin, hindi mo na ibig sa dambana dalhin, handog na sinusunog at mga kaloob hindi mo naisin, upang sala’y iyong patawarin. Sa halip ang iyong kaloob sa akin ay pandinig ko upang ika’y dinggin. Kaya ang tugon ko, Ako’y naririto; nasa Kautusan ang mga turo mo. Ang nais kong sundi’y iyong kalooban; aking itatago sa puso ang aral”(Awit 40: 6-8).

Ang magkaroon ng batas ng Diyos sa puso ay ang pagnanais na gawin ang kalooban ng Diyos higit sa nais mong kalugdan ang iyong sarili. Si David ay ginawang isang taong ayon sa sariling puso ng Diyos, ngunit hindi niya hinayaang mamuno sa kalooban ng Diyos sa lahat ng oras, at sa isang pagkakataon ay totoong nabigo siya. Kaya't si David ay hindi nagsusulat tungkol sa kanyang sarili o sa kanyang mga nagawa. Hinuhulaan niya na darating ang oras na may isang taong ipapanganak na babasa ng Banal na Kasulatan, kikilala nang buo sa inilarawan doon, at pagkatapos ay kusang susunod sa lahat ng hinihiling nito. Mangangahulugan ito ng pagsantabi sa malayang kalooban ng tao upang maging lingkod ng Diyos, at mismong isinulat ng propetang si Isaias sa apat na mga propesiya na kilala bilang apat na "Mga Awiting Lingkod" (na matatagpuan sa Isaias kapitulo 42, 49, 50 at 53).

Nasuri na natin ang ilan sa mga bagay na sinabi ng manunulat sa Hebreo tungkol sa mga kamangha-manghang tagumpay ni Jesus, nang mas maaga sa kabanatang ito. Nabanggit niya kung ano ang isinulat ni David, sa Awit 40, at ipinapakita na ganap na tinupad ni Jesus ang mga kinakailangang iyon. Una niyang ipinaliwanag na si Jesus ang nagbasa ng Awit at nakita itong inilapat sa kanya:

“Dahil diyan, nang si Cristo’y naparito sa daigdig, sinabi niya, ‘Ang mga pang-alay, pati mga handog, at ang mga hayop na handang sunugin, hindi mo na ibig sa dambana dalhin, hindi mo kinalugdan ang mga handog na sinusunog, at ang mga handog upang pawiin ang kasalanan. Kaya’t inihanda mo ang aking katawan upang maging handog...’” (Hebreo 10:5).

Kung maingat kang nagbabasa, mapapansin mo na ang Salmista ay sumulat ng "ang iyong kaloob sa akin ay pandinig ko upang ika’y dinggin" at ang pagsipi sa Bagong Tipan ng Awit na binabasa ay "inihanda mo ang aking katawan upang maging handog". Ang una ay nasa orihinal na Hebreo at ang pangalawa ay isinalin sa Griyego, kaya't ang nagkakaiba. Ang mga Hudyo at Griego ay may kanya-kanyang espesyal na paraan ng paglalarawan sa isang lingkod o alipin. Para sa Hudyo ito ay isang taong palaging nakikinig sa utos ng Panginoon. Kapag inilarawan ng mga Griyego ang mga alipin, gayunpaman, iniisip nila sila bilang mga katawan lamang, na magagamit upang paglingkuran sila.

Ganap na tinanggap ni Jesus na ang kanyang tungkulin ay upang maging isang lingkod o alipin ng Diyos - kahit na siya ay Kanyang nag-iisang Anak! (Juan 3:16); kapag lalo niyang nababasa ang tungkol sa kanyang kapalaran sa Banal na Kasulatan, mas nagiging handa siyang gawin ang kalooban ng Diyos. Sa pagsipi ng talata mula sa Awit, ipinaliwanag ng manunulat kalaunan ang mga kahihinatnan ng ganoong perpekto at hindi makasariling pagsunod. Ang isang tao ay ganap na sumunod sa Diyos bilang isang kilos ng lubos na pagsunod at, sa paggawa nito, natupad niyang ganap ang batas ng Diyos. Kaya, ipinaliwanag niya:

“Sinabi muna niya, ‘Hindi mo ninais o kinalugdan ang mga alay at handog na hayop, mga handog na susunugin, at mga handog dahil sa kasalanan’ kahit ito’y inihahandog ayon sa Kautusan. Saka niya idinugtong, ‘Ako’y narito upang sundin ang iyong kalooban’. Sa ganitong paraan, inalis ng Diyos ang unang handog at pinalitan ng handog ni Cristo. At dahil sinunod niya ang kalooban ng Diyos, tayo ay ginawang banal ni Jesu-Cristo sa pamamagitan ng minsanang paghahandog ng kanyang sarili, at iyon ay sapat na” (Hebreo 10:8-10).

Ginawang posible ng perpektong pagsunod ni Jesus ang pag-aalis ng mga kinakailangan ng batas, na napatunayan na imposibleng panatilihin dahil sa kahinaan ng tao, at ang kapalit nito sa pamamagitan ng isang bagong kaayusan. Ang nakamamangha dito ay sa pamamagitan ng pagpayag ni Jesus na maging Lingkod ng Diyos at sundin Siya sa bawat bagay, naging posible para sa atin na mabilang na matuwid sa Diyos. Iyon ang isang bagay na kailangan nating tingnan nang mas mabuti sa susunod na kabanata.

❖ Ginantimpalaan dahil sa Pagkamasunurin

Mayroong isa pang Kasulatan na dapat isaalang-alang na nagsasalita din tungkol kay Jesus sa pagtupad ng papel na ginagampanan ng isang Lingkod, sapagkat nagdaragdag ito ng isang bagong kaisipan sa ating pag-aaral sa ngayon. Muli, si apostol Pablo ang sumulat:

“Nawa’y magkaroon kayo ng kaisipan na tulad ng kay Cristo Jesus. Kahit taglay niya ang kalikasan ng Diyos, hindi niya ipinagpilitang manatiling kapantay ng Diyos. Sa halip, kusa niyang binitawan ang pagiging kapantay ng Diyos, at namuhay na isang alipin. Ipinanganak siya bilang tao, nagpakumbaba siya bilang tao. At nang siya’y maging tao, nagpakumbaba siya at naging masunurin hanggang kamatayan sa krus. Dahil dito, siya’y lubusang itinaas ng Diyos, at binigyan ng pangalang higit sa lahat ng pangalan. Sa gayon, sa pangalan ni Jesus ay luluhod at magpupuri ang lahat ng nasa langit, nasa lupa, at nasa ilalim ng lupa. At ang lahat ay magpapapahayag na si Jesu-Cristo ay Panginoon, sa ikaluluwalhati ng Diyos Ama” (Filipos 2: 5-11).

Perpektong sinunod ni Jesus ang lahat ng hiniling sa kanya ng kanyang Ama, kasama na ang pagkamatay sa Krus, sa isang masakit at nakakahiyang paraan. Walang awtomatiko o una nang nailatag tungkol dito. Tulad ng nakita natin, naunawaan ni Jesus kung ano ang ipinagawa sa kanya at ginawa niya ito nang buong-buo at kusang loob. Siya ay Anak ng Diyos at maaaring umasa, o humiling man lang siya ng pagkilala dahil sa kamangha-manghang katayuang iyon. Subalit, sa halip ay isinantabi niya ang anumang nasabing katayuan at ginawa ang kalooban ng kanyang Ama. Dahil doon binuhay siya ng Diyos mula sa mga patay, ginantimpalaan siya ng regalong imortalidad, at itinaas siya sa kaluwalhatian sa Kanyang kanang kamay sa langit. Si Jesus ay itinaas nang higit sa lahat dahil siya ay naging matapat at masunurin.

Ngayon ang bawat isa sa atin ay dapat yumuko sa harapan ni Jesus at kilalanin siya bilang "Panginoon", sa kaluwalhatian ng Diyos Ama. Napakahusay na kinilala ng Kasulatan ang ang kaibahan ng Ama at Anak at ng kani-kanilang mga tungkulin, gayon din ang kombinasyon ng banal na aktibidad na nakikita natin bilang Ama at Anak na nagtutulungan upang makamit ang dakilang layunin ng pagtubos sa sangkatauhan. Iyon ang gawaing nagawa ng Ama at Anak, sa perpektong pagsasama, na sinisimulan ngayong isaalang-alang ni apostol Pablo habang nagsusulat siya para sa mga naniniwala sa Roma.

Mga Bagay na Babasahin

➔ Naglalaman ang Mateo 26: 26-46 ng isang paglalarawan ng paghihirap na dinanas ni Jesus sa Hardin ng Getsemani at ang kanyang kamangha-manghang pagpipigil sa sarili. Ipinapakita nito na isang tunay na pakikibaka para sa kanya na mapagtagumpayan ang kanyang likas na hilig upang siya ay sumunod sa kanyang Ama sa lahat ng mga bagay.

➔ Ang Isaias kapitulo 53 ay isa sa apat na Mga Awit ng Lingkod na naitala ng propeta. Sinasabi nito ang tungkol sa pagdurusa na titiisin ni Jesus at kung paano siya maliligtas mula rito (tingnan sa talata 12).

Mga Katanungang Sasagutin

7.1 Dahil si Jesus ay natukso sa lahat ng paraan gaya ng natutukso tayo, marahil siya ay may parehong likas na katangian sa atin. Ano ang sinasabi ng Bibliya tungkol sa ating likas na pagkahilig at damdamin? (Jeremias 17: 9,10; Marcos 7: 18-23; Galacia 5: 19-21; Santiago 1: 13-16).

7.2 Ano ang ibinigay ng Diyos kay Jesus bilang gantimpala sa kanyang matapat na pagsunod? (Gawa 2: 32-36; Mateo 28:18; Filipos 2: 9-11; Apocalipsis 5: 11-12).